Na wznak

[Manek]

Na wznak

 

Na wznak, na poduszkach w złotem tkanej klatce

Patrzę by pokazać zamydlonym oczom –

Wróbli dookoła myśli kłąb trzepocze,

Za murami słychać i potwarz i jatkę.

 

Na kanapie jestem i tutaj i teraz

W przetrawioną prawdę niezbyt jednak wierzę.

Pozwól minut, kotku, jeszcze pięć poleżeć.

Żyć należy godnie – byle nie umierać.

 

Chciałbym jak ten Jowisz móc rozniecać burze.

Znam się – twierdzę. Czytam książki i gazety,

Czyham na krzyk mędrca, łowię żal kobiety.

Zamiar – farsa ciasna; mysi chrobot w dziurze. 

 

 

Marek Thomanek

16.05.2024

[Manek]

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo za przeczytanie i spodobanie się. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... złotem tkana klatka... ale oczy .. zamydlone... fajny wiersz.

Niech to złoto.. złoci.. to, co powinno, już peel chyba wie, co miałoby to być.

Pozdrawiam.

[Manek]

@Nata_Kruk

Wszyscy żyjemy w takiej złotej klatce, tylko że o tym nie wiemy.

A peel właśnie nic nie wie. Jest to jeden z tych, którzy najgłośniej wrzeszczą a najmniej działają i działać potrafią.