Historia edycji

@Amber dziękuję za komentarz, miło mi

@Placebo Mnie się podoba !!!!

@iwonaroma w sensie - jestem szczęśliwa (rada) czując twoje miękkie rączki

@aniat. Piękny wiersz porywa i uspokaja w tym samym czasie. Pozdrawiam.

A gdyby tak brzozą wrosnąć w ziemię, gdzieś na rozstaju drogi. oddać rumieniec za biel chropowatą, za smukłe korzenie - nogi.   Poddać się wiatrom co wytargają, szarpną zieloną koronę. zatańczyć z nimi w szalonym rytmie chyląc się w każdą stronę.   Swym cieniem długim utulić błogo wszystkich zmęczonych drogą. Wyszeptać im w ucho pieśń prawdziwą, że oni też tak mogą.   Że mogą białą brzozą wrosnąć, korzeniem sięgnąć ziemi. Zastygnąć na chwilę pod błękitem, a resztę w ciszę zmienić.