Historia edycji

@Waldemar_Talar_Talar Pamiętam ten "niepewny grosz", Pozdrawiam :)

@Łukasz Jasiński Jak dla mnie bardzo melodyjne, interpunkcja też tu pomaga. Rzadka dbałość o tę stronę textu. Pozdrawiam :)  

Ten mozół, przez wciąż niezamknięte sprawy dotkliwy i doświadczany niezmiennie, przypomina łabędzia chód niemrawy.   A umieranie, owo opuszczanie ziemi, na której stoimy codziennie, jest jak jego lękliwe lądowanie:   na wodzie, która go miękko przyjmuje i która, niemal radośnie ustępuje I cofa się przed nim, za falą fala;   gdy on z nieprzemijającą pewnością coraz dojrzalszy, z królewską godnością i spokojem powoli się oddala.   I Reiner (1892): Diese Mühsal, durch noch Ungetanes schwer und wie gebunden hinzugehn, gleicht dem ungeschaffnen Gang des Schwanes.   Und das Sterben, dieses Nichtmehrfassen jenes Grunds, auf dem wir täglich stehn, seinem ängstlichen Sich-Niederlassen:   in die Wasser, die ihn sanft empfangen und die sich, wie glücklich und vergangen, unter ihm zurückziehen, Flut um Flut;   während er unendlich still und sicher immer mündiger und königlicher und gelassener zu ziehn geruht.

@iwonaroma Tak, to właściwie dwa texty, w pierwszym Budda może być każdym budzikiem na raz, a w drugim już nie. Być może razem traci każdy z nich, pomyślę, dzięki. Pozdrawiam :) @Starzec I do tego przebudzony i w***iony ;) Pozdrawiam również :)

Z dużym psem utrudnił przejście  harcerz - Z/Chody - gdy wymijał. Nie wiem, o co tu chodziło, ale... zesztywniała... szyja... Tak się - z czasem - stres odbija.