Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dzięki ci Kauflandzie za twe hojne dary,

Za upusty, rabaty, którym nie masz miary.

Za półki, witryny wypchane po brzegi,

Za postój darmowy czy maj albo śniegi.

Ogarnąć cię trudno, wszędy pełno ciebie:

w gazetkach, reklamie, telewizji, web-ie.

Pragniesz mych wizyt, otwierasz podwoje,

By do skarbczyka wpadło to, co było moje.

Tyś dom swój zbudował, tu na gołej ziemi

I pokryłeś regały dobrami znacznemi.

Wraz ze ściśniętym sercem napis - Witamy,

By ofiarę złożyć, próg twój przekraczamy.

Tyś panem jest czasu przez długie godziny,

Gdy z nadzieją płoną na ceny patrzymy.

Za twoim rozkazem towary znikają,

A potem znienacka droższe się zjawiają.

Lecz i one złożone w wielkiej mądrości,

Upiększasz tańszymi, z oznaką starości.

Tobie z twej woli rolnik plony zwozi,

Których smak czasem w reklamie nas zwodzi.

Wina przepyszne, mięsiwa rozmaite dawasz,

Których kolorem sztuczno wzrok napawasz.

Słowem, z rąk twych czeka wszelkiej żywności,

Stworzenie z portfelem sporej wartości.

Obdarzaj nas, póki raczysz, łaskami swemi,

Póki Polak pokorny i pozbawion premii,

Ze spuszczoną głową - czy Marian, czy Józek,

Z Grunwaldu, z 'tej ziemi', niemiecki pcha wózek.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

(wersja udźwiękowiona)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Wstydzą się oczu jeziora,                       pluskiem wody... nas woła! Pozdrawiam, wydaje się że patrzy?
    • Miłość! - jak jedwab - na ciele - spojrzeń, miraży nieskończenie wiele. Kwiaty majowe, głowa pochylona Szuka w Twych rysach rysu Apollona.   W objęciu, w uśmiechu, wśród gier, słychać cichy szelest, tylko cichy szmer, wśród słońca fanfar, wśród dzwonków, wśród tanów, tętni i wybrzmiewa pieśń wiosny łanów.   Dech rozedrgany a dłonie zwilżone, usta rozwarte a oczy zmęczone. Wzrokiem wodzimy po całej przestrzeni, sobą - jak ułomkiem chleba - karmieni.   Biel skóry, czerwień - wyrwana przed ciało, cisza świata, co krzyczy - mało, mało! Zerwać, wyszarpać, napoić, ukochać, zjednoczyć się, by potem znów szamotać.   Dwa pawie, pazury, mrok i tortury! Światło! Ach - to już! I choć nad rankiem słońce blaskiem wita, wśród nocy Erosa róża zakwita.   Porzuć myśli, porzuć słowo! Tylko w szeptach, różę pochwyć kurczowo - rwij ją w szale, chciej wyszarpać jej słodycz! Tylko gniew zachowaj - i krzycz!
    • nie słyszysz ciszy choć na nią popatrz na niemą drwinę sytego świata o ustach pełnych jadła i Boga lecz pustym wzroku który odwraca od tych maleńkich niewinnych istnień co tysiącami w niebyt odchodzą bez skargi choćby cichej najcichszej w głodnych mirażach by ryż i proso i zapach mleka w niepamięć włożyć gdzie śmiech beztroski fałszywą frazą a zapadnięte dorosłe oczy martwe i suche bo już nie płaczą i to milczenie takie nieznośne że chciałbyś stłamsić sumienie wyciem jak tylko możesz głośno najgłośniej by tego krzyku ciszy nie słyszeć
    • Są takie kobiety, które już na pierwszy rzut oka wyglądają na kłopoty.
    • @Alicja_WysockaCześć Ala. Dzisiaj jestem przypadkowo, bo prace warzywnicze i sadownicze są w spiętrzeniu - ogórki , pomidory, biała rzodkiew, fasolka,pietruszka, wiśnie, śliwki itd itp. Ale Ci powiem, że z białym Ci do twarzy, choć mimo wszystko wolę rymowane. A w związku z tą ciszą, napisałem  kiedyś taki wiersz pod tytułem "Brzmienie ciszy". Wkleję go dzisiaj. Pozdrawiam lipcowo, Andrzej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...