Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

schylony pracowicie
pod mieczem legionisty
nie walczący o życie
nieśmiertelnej istoty

pełen i swą uwagę
poświęciwszy abstrakcji
stracił sławny odwagę
obrońca starej Grecji

i zawisł miecz nad ręką
uzbrojoną w li rylec
tylko i nienawiścią
pchany nie nie mógł ulec

magii narysowanych
na piasku mej pamięci
chwilami kwadratowych
kół załzawione oczy

i zakrwawione blaski
miecza noli turbare
circulos meos... krzyczy
i cisza po wsze czasy

Opublikowano

Mozesz mi napisac co zancza te lacinskie wyrazenia ?
Naprawde nie wiem.
Nie rozumiem tez, dlaczego wiersz podzielony jest na zwrotki, skoro czytac trzeba go "ciegiem".
W momencie kiedy spostrzeglam jak powinnam go czytac, spodobal mi sie.

Aha, czy w tym zestawieniu slow :
i zawisł miecz nad ręką
uzbrojoną w li rylec

nie powinno "li" stac przed "w" ?
[sub]Tekst był edytowany przez La_crimosa dnia 24-09-2003 21:51.[/sub]

Opublikowano

Bardzo ładna opowieść – podoba mi się sposób obrazowania poruszonego tematu, harmonijnie podparty doborem użytego słownictwa.

Ostatni wers 3 strofy jedynie mnie zastanawia – powtórzenie „nie” jest zamierzone?

Pozdrawiam
Aneta

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pan Prezydent z małżonką pięknie zaprezentowali się na czytaniu poezji Jana Kochanowskiego. W liceum od Reja i Kochanowskiego zaczynam naukę z poezją:) miałam polonistykę bardzo wrażliwą na tym punkcie:)
    • @Alicja_Wysocka Też tak przypuszczam :) @iwonaroma Czyli maks siódemki zęby :) @Berenika97 Tak, to taka właśnie historia, świetnie ją uchwyciłaś :) @Sylwester_Lasota Dziękuję i również pozdrawiam. @wierszyki To nie absurd, to real :)
    • W tej ciemności, wśród drzew i ścieżek podleśnych kroczyłem patrząc na pnie rzeczy smutnych, na ciemniejące gałęzie myśli ich kora nierówna, ich korzenie poplątane. Potykając się o nie, łamałem kości, naciągałem mięśnie, naznaczone znamieniem czasu pnie ponacinane uznawałem za znak sędziwości W mądrości swojej jednak nie pojąłem że nie należy zatrzymywać się nad nimi, pochylać głowy nad tymi stertami gruzu rozsypanego przez tych, co nie mają na uwadze przechodniów , którzy w cieniu księżca odszukiwali drogi do nieba lecz ja nie pójdę już za ułudą, ze łzami już nie przyjdę przytulać brzoz wysokich światło księżyca pomimo blasku odbija zaledwie promienie słoneczne, a sklepienie wciąż ciemne i tak potykając sie raz za razem, updadłem niczym martwy resztkami tchu pacierz zmawiając, posłyszałem tylko słowa: po prostu idź gdzie światło i ciepło - tego do końca nie wiem lecz wstałem i poszedłem nie patrzac za siebie
    • @ViennaP Zgadzam się z Twoim komentarzem. Choć dobro to jedno, a siły zła to drugie, podobnie jak ludzka przewrotność i przekora :) @Berenika97 No pewnie coś w ten deseń, ale czy o to chodziło to nie wiem, ale bardzo dziękuję za piękny i staranny komentarz :)
    • @Milady w moim jest to spółka z kosmatym, oczywiście z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...