Musieć

[huzarc]

sobie na samotność

 musMężczyzna musi

Mężczyzna musi

Pozwolić sobie na samotność

On ciągle musi

Gdy woła go milczenie

W rozsadach brudnej nocy

Kapiącej warkoczami deszczu

O myśli wyryte w bruzdach czoła

Historia jest nadal żywa

A bóg martwy

Jak ciało dobite do krzyża

Nie łotry a czarne anioły

Podnoszą horyzont zdarzeń

Zaplatając nieoznaczone

Słowa o jakie przychodzi

Grać i się bić pojutrze

I wówczas świt jest przekleństwem

Znana jest odpowiedź

Słońca ocierającego się o słońce

Porażone kwiaty zmieniają się

W szklane bryzgi krwi

Papilotem ognia oślepiają powieki

Beztroskie dni niepamięci

Osypują kurhany nad wspólnym losem

Czekamy

Albo umrzemy albo wymrzemy

Liczby są zawsze bez litości dla nas

[Leszczym]

@huzarc świetne!!!

[Rolek]

@huzarc trochę przeładowane pod koniec, ale to moje zdanie...

[aff]

Dużo takich słów, że wolelibyśmy, by to były wyłącznie metafory: szklane bryzgi krwi czy papilot ognia. Np. Szklana Pułapka nr CXXIV.