Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"Warszawo kochana Warszawo" cz.I

andreas

Przez andreas
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

andreas

andreas

Opublikowano
Opublikowano

1.Czy tylko w Polsce?

zawiść miotała Cześkiem na Woli

cieszył się z każdej cudzej niedoli

takich samych widział wszędzie

a że chciał być na urzędzie

więc został szefem zrzeszenia trolli

 

2.„Wesele” ciut inaczej

 

Wyspiański ujrzał róże na Woli

bez ocieplenia choć na pergoli

więc mu smutno się zrobiło

pod zaborem czy tak miło

kto tu wykona taniec chocholi

 

3.Herbarz polski

 

ponoć się hrabia na Mariensztacie

gorzej na herbach znał się niż na skacie

choć gdy zgrał się w karty do cna

żyła w nim tradycja mocna

bo herbatniki maczał w herbacie

 

4.”Ludzie bezdomni”

 

gryzł się Żeromski widząc w Radości

że służba zdrowia wręcz w upadłości

mógł zapobiec temu przecie

łez by było mniej na świecie

tworząc Judymów w większej ilości

 

5.Prawy mańkut?

 

szlachetnie Zdzichu rozpalił w Hucie

wyłącznie ręką u Luśki chucie

i to lewą osobliwie

tak więc tkwi dziś w głowie dziwie

że się zakocha w prawym mańkucie

 

6.Podwójny Nelson

 

mistrz świata zapaśnik z Radości

zakończyć chciał życie z miłości

choć problem to stary

wziął z nim się za bary

w uściskach połamał jej kości

 

7.Trudny orzech do zgryzienia

 

meblowy stolarz Jan z Białołęki

w gotowym stole odkrył trzy sęki

rozgryźć problem nie uciecha

bo mebelek jest z orzecha

szczęśliwie w kinie znów grają „Szczęki”

 

8.Propozycja nie do odrzucenia

 

gryzła się Mańka czy pod Aninem

nie pójść na całość z chętnym Murzynem

bo dwa krycia obiecane

a to drugie wprost cacane

stołowy pokój ciemnym bursztynem

 

9.Historia prawie kolejowa

 

mieszkał przy torach Kazik z Olszynki

dlatego pociąg czuł do kuzynki

choć stronili od kolei

w jej przedziale się spiknęli

wzmacniając słabe więzy rodzinki

 

10.Chciwością i pracą…

 

bogaty biznesmen z Żerania

pyrami opędza śniadania

i w głowę zachodzi

coś chyba mu szkodzi

bo licząc miliony się słania

7

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Paradoks poezji poety

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Był sobie pewien poeta, ogólnie znany z imienia i nazwiska oraz kilku innych spraw i radził sobie w życiu nawet lepiej niż doskonale. A każdym razie na to wyglądało właśnie i być może nawet wbrew pozorom. Tymczasem jego wiersze nie radziły sobie z życiem wcale a wcale. A w każdym razie wyglądało, że tak jest, zwłaszcza jak to się mówi na pierwszy rzut oka i przy pierwszym czytaniu. W świecie coraz lepszych śladów ta niezgodność była coraz bardziej widoczna, bo teraz i być może w przeciwieństwie do przedwczoraj dużo więcej widać i słychać i inne różne takie najprzeróżniejsze. Ogólnie chyba – jak to się mawia – więcej wiadomo, co jest jednak dyskusyjną tezą, od której znajdziesz mnóstwo wyjątków. Zresztą zdaje się, że tych wyjątków tylko przybywa, a nie ubywa, ale to temat na inną historię, dodam tylko, że równie ironiczną i sarkastyczną i inne takie tym podobne. Cóż, czytelnicy w przeciwieństwie do lat mocno poprzednich z tym faktem fantem musieli się bardziej zmierzyć, co bywało i wygodne i niewygodne, czasem do tego wręcz jednocześnie. Wygląda na to, że wcześniej nie mieliby podobnych problemów, albo relatywnie mniejsze. Zresztą poeta im tłumaczył, że on tylko odwraca uwagę, ale oni, ani nie czytali, ani nie słuchali go zbyt uważnie, bo przecież mieli na swoich głowach multum własnych spraw, notabene niejednokrotnie jeszcze trudniejszych do wyjaśnienia. Gdzie jeszcze przepiękniej nie idzie czegokolwiek ustalić. Gdzie piękno i gdzie ciekawość to jedno, a gdzie prawda i kłamstwo to drugie. Gdzie forma, a gdzie istota to trzecie. Natura, sztuczność, rola, zawód to chyba już po dziesiąte, albo i lepiej, albo i jeszcze lepiej... Właściwie autor niniejszego wcale się sobie nie dziwi, że kończy każde zdanie kropką, bo po prostu jest w kropce. Zresztą bardzo możliwe, że zawsze był, a nawet będzie przez czas dłuższy niż do określenia, czy do opisania.    Warszawa – Stegny, 14.04.2025r.
    • BajkoPisarz
      Blask Nocnego Potoku

      Przez BajkoPisarz · Opublikowano

      @Leszczym Zgadzam się, to nie jest bajka, moim zamysłem nie bylo jej napisanie.
    • Konrad Koper
      Zamek

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      W pałacu mieszka para bywają królem i królową.   Na ścianach są ozdobne linie. Wyrysowane są rośliny - często czterolistne koniczyny. Nie braknie morskich muszli…   Zamek ma trzy baszty i dwanaście okrągłych okien…   Gdy przybywa słoneczny rycerz, podnoszą zwodzone mosty.          
    • Florian Konrad
      Obłe

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      "Najniebezpieczniejsza jest pora, gdy nic się nie dzieje, nic nie boli i nic nie dokucza. Gdy wszystko toczy się nurtem spokojnym, a sprawy dojrzewają z wiosenną ufnością." Rajmund Kalicki "Dziennik nieobyczajny" wieczór nacechowany płynnością linii, jakby go Luigi Colani zaprojektował. łagodne daje mi w kość. ech, czuję, że przeciąga się w środku, z hurgotem w stawach, puchate i wszystkookie zwierzątko intelektualne, sapacz-gryźca, co wykatulał się z chmur, by mnie rozleniwić. rozanielić. nawet blask słoneczny jest jakiś porowaty. nic, tylko leżeć i się przejmować. czymkolwiek. rozdrapywać zabliźnione. a może: otrząsanie się z zapyziałości. mentalnej. oto stoję przed dębową biblioteczką szczelnie wypełnioną tomami. wszelkie problemy ogniskują się w ich zawartości. grzeszek w koronkach, szpetne przekleństwo podniesione do rangi sztuki wysokiej. opisy takie, że aż można za nie przynoblić. i mały ja, schłostany wiechetkiem pokrzyw, ostrym językiem prześmiewcy. nieumiejący czytać, a więc bronić się przed jadem paszkwili, głuchą i głupią tkanką plotek. jeden sukinsyn z mojej wiochy, w ramach zemsty, bo nie chcę z nim więcej pić ani ćpać, rozpuszcza famę, że jestem pedałem (nie mylić z gejem). powinienem się tym przejąć, co najmniej zwyzywać idiotę. a mi się pisze powieść "Niewzajemne". poczciwość to welurowy czołg, który przejeżdża mi po głowie. obłęd.      
    • Łukasz Jasiński
      Ten przeklęty Bóg...

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Łukasz Jasiński 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...