Historia edycji

Jeden drugiemu w garnki zagląda, Plotek się wieńce – codziennie plotą, Łączy się złoto z miedzią i błotem, Elita zwykle – przegra z hołotą.   Małość nad wielkość bujnie wyrasta Liściem upartym - ostrym i twardym, A sąsiad sprawdzi z jakiego ciasta Pieczesz podpłomyk – wśród nocy czarnej.   Tym że spaliła pieczeń Kwiatkowska Lub że Wiśniewska meble ma nowe Na drugim końcu wioski Piórkowska Zaprząta swoją – pustawą głowę.   W czterech tu ścianach bić i pić można, Kłamać lub płakać, kląć lub wyklinać, Byle sąsiadka nie usłyszała, Rózgami można – wciąż łoić syna.   Stare przesądy, mity, obsesje, Lęki, uprzedzeń pnącza kłujące Plenią się bujnie za chaty węgłem, Gdzie nie dochodzi – rozsądku słońce.   Wspólne są baśnie, wspólne legendy, Przed pokolenia – wspólna nieufność, Wspólna brutalność – z pięścią lub kosą I wspólna bywa także – bezduszność.   A kiedy sąsiad dziecko zarąbał Siekierą w chacie – czasem tak bywa, Tylko nie proście tu reporterów! Rzekła Kowalska – mądra i siwa.   Wszak to wieś nasza polska pobożna, W której się brudów można spodziewać We wspólnej kadzi – lecz o to chodzi, Aby na zewnątrz ich – nie wylewać…

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wszystkie miłości znikną w przestrzeni na przyzbie kotów też nie będzie umiałeś kochać na tej ziemi czy dałeś innym coś od siebie ....

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  O panienkę.

@rusłan   Czasem bywa smutno. Taka już kolej rzeczy. Coś się kończy, a potem zaczyna.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  To faktycznie nietypowo.