Sto lat pod powierzchnią absurdu

[Marcin Sztelak]

Abstrakcyjny nieboskłon niecały metr

nad głową, usiany gwiazdami w kolorze

cesarskiej purpury. Chociaż cesarz nagi, 

od mniej więcej dekady. 

 

Przyprószeni półmrokiem wznosimy modły

we wszystkich nieistotnych sprawach, 

jak kromka chleba, czy sny o słońcu

i wietrze we włosach pięknych kobiet. 

 

Tracimy punkt widzenia wpatrzeni w jasne 

światła na końcu korytarzy, uparcie zapominając, 

że za nim są następne, pełne ciemności

i przejaśnień. Absolutnie identycznych. 

 

Abstrakcyjna ziemia pod stopami

zbyt twarda na zasiewy, zbyt miękka

na spoczynek, więc idziemy, wciąż 

przed siebie, chociaż to nieznanym kierunek. 

[MIROSŁAW C.]

@Marcin Sztelak

Rozpraszacze skutecznie wodzą nas na pokuszenie... 

Pozdrawiam. 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - druga zwrotka na plus - 

                                                                Pzdr.