Marcowe przedwiośnie i Ja

[Krzysztof_Gromadzki]

W niedzielny niemglisty poranek 
Obieram w ten czas mandarynkę
Jej zapach namaszcza lubością
Źrenice nozdrza marzenia
Jak bryza od morza wraz z mewą

Łamana na cząstki maleńkie
Ocieka swym sokiem obficie 
Perłowych kropelek z nektaru
By zamknąć swą słodycz w mych ustach
Na jedno westchnienie nie więcej

Gdy bujność traw się szmaragdzi
Pod bitą śmietaną obłoków
Konwalia znów stroi się w welon
Z tęsknoty za swym Oblubieńcem
Roztropna to Panna z pewnością

Najpewniej na chwilę przed brzaskiem
Jest gwiazda najbardziej zalotną
Mrugając wciąż tak filuternie
Flirtując znów ze mną zachłannie
Ta randka znów będzie udana

A ja taki drobny i kruchy
Wobec ogromu Wszechświata
Jak Trzmiel chcę go znowu zapylić
Iskierką co we mnie się żarzy
Czy jestem daleko od szczęścia? 

A może już szczęście jest we mnie?  

 

[violetta]

Ładne ładne aż za ładne 

[poezja.tanczy]

@Krzysztof_Gromadzki

Dla tego szczęścia zostawione

Będzie dalej, pogonione

 

Fajnie, z przenośniami i przytupem

Podoba mi się

 

Pozdrawiam miło,

M.