Schizoid man

[Arsis]

Twoje usta… Śnię o twoich ustach. Na jawie śnię, we śnie, w sennej projekcji,

w kalejdoskopie niedoistnień…

 

Dlaczego milczysz?

 

Albowiem

twoje

milczenie…

 

W lodowatej

pożodze

kamiennego jestestwa. W lodowatym piekle milczenia.

 

… ja tu wciąż, ja wciąż…

 

Wiesz? Popadłem w wyciszenie.

W ślepotę barw,

brnąc przez zszarzałą znienacka luminescencję przemijania,

co opada powoli miliardami płatków w tej dziwacznej substancji czasu.

 

Doskwierają mi cienie, które przymilają się

w jakiejś schizoidalnej malignie,

aby zniknąć zaraz

w księżycowym mroku nocy.

 

Przechodzę wciąż wśród echa

odbijającego się od ścian pustego domu.

 

W dalekim gongu

stojącego zegara.

 

Wśród oddechów,

niezrozumiałych,

jakby mniszych szeptów…

 

Do kogo tak mówię, łykając chciwie kęsy powietrza?

Do nikogo, ponieważ do nikogo idę po równi pochyłej samotności.

 

Aby stoczyć się do końca

z wielkim jak wszechświat łoskotem.

 

Puste krzesła. Stół z pękniętym wazonem na wpół

i okruszynami

czerstwego chleba…

 

Niedokończone popiersia,

portrety umarłych

w zakurzonych ramach…

Na podłodze

stosy prześwietnych foliałów, na pólkach…

 

Zaciskam

powieki.

Otwieram.

 

Wszystko to spopiela blask

ledwie tlącej się lampy,

kiedy tłumię ciężki w ukryciu oddech

z bólem wdeptanym, jakby w ślad stopy na piasku.

 

(Włodzimierz Zastawniak, 2024-02-25)

 

 

 

Edytowane 25 Lutego przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[kwintesencja]

@Arsis King Crimson

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

ich muzyka, to dla mnie źródło inspiracji :)

[violetta]

Ja też śnię:)