List 2

[Dekaos Dondi]

 

Mój ty kochany Robaczku Świętojański. Pewnie nadal oświetlasz maleńkim światełkiem, co tam sobie chcesz i kogo chcesz, sprawiając przeważnie radość, dopóki jakiś upierdliwie świecący matoł, nie sprowokuje do innych zachowań. Mam tylko nadzieję, że twój obecny blask, nie jest blaskiem, który pozostał po wybuchu bomby, wiadomo jakiej. W najgorszych snach, nie życzę tobie napromieniowania tego typu paskudztwem lub co gorsza, zagłady. Tak tylko wtrąciłem, dmuchając na zimne, gdyż wierzę głęboko, że zawsze świecisz swoim intrygującym światłem. Na tym jestem zmuszony zakończyć mój skromny, przekornie niepodpisany list, gdyż sentymentalne wspomnienia, wyduszają z oczu potoki łez, a te bez żadnego opamiętania, bezczelnie kapią na klawiaturę, a ja sobie do cholery nie życzę, by do jakiegoś spięcia lub popierdolenia doszło, które rozpiździ komputer. Moc światełka niech będzie z tobą.