Powroty

[Leszczym]

 

           Coś się napisało, zresztą którąś z akurat wtedy przeważającej emocji i nigdy się nie odpisze, a czasem chciałoby się żeby się odpisało, lecz to już jest niestety niemożliwe.

          Jak ucieczka przed każdą z liter alfabetu od a do z.

          I przed ę, ą, ó i ź tu i ówdzie też.

          Jak tamten list wysłany i odebrany z treścią zasługującą, chociażby po małej części, na nic więcej niż tylko wyparcie. Bywa nawet, że obustronne przecież. Ba, wielostronne nawet, gdy spojrzysz nieco uważniej na maile i skrzynkę pocztową.

          Poza tym człowiek miewa jeszcze parcie na parkiet, a tam chociaż widnieje wrażenie, że relatywnie więcej wolno. A w każdym razie było tak i było naprawdę przed którymś z postarzeń. Czasem tych postarzeń jest zresztą więcej niż kilka i bywa, że jednoczesnych. I bywa, że kłócisz się jeszcze z nimi, albo naprawdę dajesz sobie spokój. Zresztą z wiatrakami wygrywa się tylko bitwy, a nie wojny i każdy jeden doświadczony Don Kichot opowie ci tę którąś z kolejnych prawd.

          Poza tym do czegoś, co podlega pod prawa tak ujętego odpisania relatywnie łatwo sporo dopisać, a najłatwiej głupoty i szereg wierutnych pierdół.

 

 

Warszawa – Stegny, 18.02.2024r.

 

 

Inspiracja – Poetka TylkoJestemOna.

 

Edytowane 18 Lutego przez Leszczym (wyświetl historię edycji)