No dobra ...

[Lidia Maria Concertina]

Nie bierz na ''zbyt poważnie'' tego, że cię rozśmieszam. 
Nie ma w tym żadnej treści,

jedynie fakt, że uciekam:
lekkością, ciężarem, mgnieniem, muśnięciem, dotykiem, lekceważeniem

Gdy jestem sama - nie gryzę ściany,

nie snuję planów, gdy - w zakochaniu,

tłukę wazony i daję na mszę,

jem meteory, rozkładam planszę - świata, gdzie miłość jest mocną osią, a wszystkie lądy to dzielnie znoszą

Troszkę panoszę się na Jawie, śpię w Banjaluce, płaczę w Ottawie
Uciekam dalej powagą szlochań, miłość mi mówi:

"Sorki, wynocha.
Wybuduj filar, co serce ziemi swą stabilnością ... tak! - wykorzeni.

Dopiero wtedy możemy gadać, dopóki pędzisz - czołgam się w sieni..." 

 

[Sylwester_Lasota]

Świetny tekst. Bardzo mi się podoba. Dziwne, że nikt jeszcze nie skomentował.

 

Pozdrawiam