Odys

[minerva]

Jestem jak Odys,

co wraca do swojej Itaki,

walcząc z falami 

i wspomnieniami. 

 

Oślepiłem cyklopa, 

by nie mógł spoglądać na Twoje piękno. 

 

Tracę ludzi wokoło, 

by znów poczuć bicie Twego serca. 

 

Słucham śpiewu syren, 

by z ich mądrością znaleźć drogę do Ciebie. 

 

Krzyczę Twe imię we śnie, 

by nie zapomnieć jego smaku na moich ustach. 

 

Zabiję każdego zalotnika, 

by poczuć młody dotyk starych dłoni. 

 

I w końcu powrócę, Miłości. 

Byś mogła całować mnie z tęsknotą. 

Byś kochała mnie tak mocno, 

jak w dniu mego odejścia.