Zgłoś

Mikrokosmos   pe-ka-pe wlecze się nocą pasażerka naprzeciwko czyta pismo science-fiction   co chwilę w chustkę bulgocząc   za oknem gwiazdy miliardy migoczących drobin z jej nosa

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Annna2 Trochę wyjdę na miłośnika poezji i prozy rosyjskiej, ale wychowałem się w czasach kiedy literatura rosyjska i spektakle teatralne były na porządku dziennym. Generalnie zgadzam się z głosami że: trudno się ją czyta w czasach inwazji tym niemniej ja czytam bo to w Rosji nie nowość. Pierwsza fala emigracji miała miejsce w 1917 roku. Kraj opuścili np. Iwan Bunin i Władimir Nabokow, Arkadij Awierczenko, Aleksiej Tołstoj, Aleksandr Kuprin, poeci Marina Cwietajewa, Konstantin Balmont, Zinaida Gippius i wielu innych. Podczas drugiej fali emigracji, wyjechali Rodion Bieriozow, Walentina Sinkiewicz, Gleb Glinka i inni. . Podczas trzeciej fali emigracji w latach 70. i 80. Józef Brodski, Aleksandr Sołżenicyn a później Siergiej Dowłatow i Wasilij Aksjonow. W latach 90  – jak to mówią czwarta fala wyjechali między innymi Renata Mucha i Władimir Batszew. Ja napisałem wiersz o prozie Dowłatowa chyba dzisiaj go wystawię (Trochę trudny bo trzeba znać jego twórczość, ale nie będę płakał jak ktoś chce to przeczyta). Ciekawy temat wybrałaś Aniu, bo ludzie z gruntu nie są źli. Ja kiedyś wystawiałem się nieraz w Moskwie ze swoją firmą i kontakty mam jeszcze do teraz nie wszyscy są fanami Putina tylko za wszystko grożą potworne kary.

wiatr zakochał się w nadziei pisał dla niej wiersze o tym jak piękne są noce   mówił do niej słodko dotykał chciał by czuła jaki jest delikatny że umie pieścić   wiatr był tylko wiatrem  lecz dla niej stał się kochankiem który dobro wróży   bo ma w sobie coś co jej nie wstydzi jest jak lekarstwo które nie boli   wiatr i nadzieja dziwna para która sobą nic a nic nie wstydzi    

uwierzyłbyś w porę dwóch słońc alizarynowy horyzont ponad   gdy mam tylko śpioszki z nocy zropiałe marzenia w kącikach oczu   uwierzyłbyś w sierpień we mnie w krwi i w kości   gdy za oknami z krwi i kości jesień zziębnięte dłonie i popękane usta   uwierzysz   gdy jeszcze senna półprzypuszczalna zanim się wyklaruję sącze ci sny przepuszczam           @Roma @Alicja_Wysocka nie zdążyłam Ci wczoraj podziękować za komentarz, więc dziękuję teraz tutaj :)   Usunęłam niechcący wiersz, dlatego wklejam ponownie. Za wcześniejszy odbiór wszystkim zaangażowanym bardzo dziękuję :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję za odwiedziny i dobre słowo. Również pozdrawiam.