Sara Teasdale - Twarze (Faces)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Ludzie, napotkani i mijani
Gdy idę przez miasto rozwrzeszczane
Twarze zapominane tak szybko
Ani razu wcześniej nie widziane,

Czy wy wiecie, ileż mi mówicie 
Przez krótkie naszych oczu spotkanie,
Jak zawstydzona jestem i smutna 
Przenikając to nędzne przebranie?

Tajemnice ulatują cicho
Wyrywając się spod waszej straży --
Pozwólcie mi iść, bo nie mogę znieść
Ogromu smutku mijanych twarzy 

Ludzie na niespokojnych ulicach,
Czy być może, och czy być może, że 
Przez krótkie naszych oczu spotkanie,
Wy też tak samo poznajecie mnie?

 

I Sara:

People that I meet and pass
In the city's broken roar,
Faces that I lose so soon
And have never found before,

Do you know how much you tell
In the meeting of our eyes,
How ashamed I am, and sad
To have pierced your poor disguise?

Secrets rushing without sound
Crying from your hiding places --
Let me go, I cannot bear
The sorrow of the passing faces.

-- People in the restless street,
Can it be, oh can it be
In the meeting of our eyes
That you know as much of me?
 

[poezja.tanczy]

@Andrzej P. Zajączkowski

Spotykanie, przechodzenie

Tylko gdzie w tym, odrodzenie

 

Ale jest, świetny wiersz

I dużo mówi

 

Jak zwykle, pięknie

Wszystkiego dobrego,

M.