Rozterki Orangutana

[Dekaos Dondi]

stary biedny orangutan

wiecznie smutny jak karawan

każdej nocy bez wyjątku

zjawa przed nim lico zjawia

 

ni to człowiek ni to małpa

albo jakaś inna mara

zerka tylko ironicznie

ta straszliwa morda cała

 

coś za jedna gadaj zaraz

orangutan w strachu więzach

pragniesz pewnie małpich wdzięków

chyba nie chcesz mnie za męża?

 

popatrz na mnie kwili ona

bądź twardzielem nie wymiękaj

i ci radzę odpuść sobie

te zerkanie do lusterka

 

stary pierdziel orangutan

sny ma dzisiaj jak marzenie

gdyż zwierciadło zapaskudził

rozluźnionym zatwardzeniem

 

teraz bardziej on szczęśliwy

nic mu nocek nie zakłóca

nawet bywa wprost milutki

lecz wnerwiony lubi rzucać

 

dzisiaj jakiś czubek wariat

metalowym dźgał go kijem

więc narzędzie jemu wyrwał

stuknął w mosznę facet wyje

 

jeszcze inny z lekka chwiejny

oj nieładnie go przedrzeźniał

wtem do klatki podszedł blisko

dostał w mordę i wytrzeźwiał

 

(.|.)

 

stary pierdziel wciąż główkuje

takim myślom musi sprostać

czy ja pragnę być człowiekiem

czy już lepiej małpą zostać