Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

DoNikąd

Tectosmith
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Droga prosta, droga inna,
Trochę trudna, trochę niepewna.
Słup za słupem zanikają granice.  

 

Droga w poznanie, droga w nic,
Jakby to było wszystko dla nas.
Nie jest to jednak to czego dzisiaj chcę.

 

Za mgłą rozbiją się myśli.
Nie trzeba już zwlekać, trzeba iść.
I nie, nie przed siebie a po prostu przed!

 

Przed drogowskazy, przed słupy,
Wyłonią się niechciane myśli...
Przed tobą wyzwania a może i cel.

 

Pójdź ze mną tym różnym torem.
Chwyć moją dłoń bardzo boleśnie,
Wgryź się zębami w silne nadgarstki!

 

Do krwi.

 

Niech nikłe istnienia pójdą donikąd,  

 

Razem.

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

Wiersz powstał przy tym utworze (nie spodoba się) :

 

 

Edytowane przez Tectosmith (wyświetl historię edycji)
15
A-typowa-b

A-typowa-b

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Tectosmith życzę z całego serca peelowi, iskry która go zapali w taki sposób, że nigdy nie zgaśnie.

Na przekór całej dosłowności życia. Nicość to brak, tam nie spotka się nic! Z tego co obserwuję peel ma bardzo dużo do zaoferowania, siebie :). 

Tektosmith, bądz łaskawszy dla podmiotu lirycznego, nie pozwalaj by coś, ktoś, zabierał mu jego indywidualność, piękno, dobroć. Nie wkładaj go do nicości. 

Wiersz smutny, taka jego powinność zapewne.

Pozdrawiam, Tobie życzę udanego wieczoru. 

 

 

@Tectosmith dodam tylko, że zdjęcie świetnie oddaje klimat wiersza. 

Edytowane przez A-typowa-b (wyświetl historię edycji)
1
Radosław

Radosław

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z wiersza biej silne przekonanie, decyzja ale również jak wskazuje zakończenie, gotowość do poniesienia ofiary. Tak to rozumiem. Daje mocne serce. Podoba mi się w jaki spsoób to ująłeś. 

 

Gratuluję.  

Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo dziękuję za taki komentarz. Na razie moje wiersze pozbawione są fikcji literackiej i odzwierciedlają moje własne przemyślenia i obserwacje. W wierszu starałem się przekazać, że to "donikąd" jest jednak po coś, ale nie ukrywam, że bardzo kusi mnie nicość. Każdy człowiek ma inne potrzeby. Kto wie co będzie za tą mgłą?

Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam bardzo ciepło :-)

Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Miło by było gdyby to sumienie było takie samo dla wszystkich. Życie pokazuje jednak, że jest inaczej i mnóstwo osób w ogóle nie ma sumienia. Wiersz jednak traktuje o wspólnej drodze donikąd. Razem jest raźniej :-)

Cieszy mnie, że podoba Ci się Prodigy. To jeden z moich ulubionych zespołów a może nawet najulubieńszy. Często wracam do tej muzyki.

Dziękuję Ci i pozdrawiam serdecznie.

Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ile osób tyle wizji. Ani w tym, ani w żadnym innym moim wierszu nie traktuję o Absolucie. I nie będę bo to nie należy do mojej filozofii. W sumie to nie rozumiem dlaczego założyłeś, że piszę o Absolucie. To Ty o tym myślisz, nie ja.

Nie rozumiem tego "poszarzenia prymitywizmem" i nie bardzo wiem, jak miałbym to zrozumieć. Chcesz powiedzieć, że zwykłe ludzkie emocje są prymitywne? Twoja sprawa.

W ogóle dziwię się, że Ciebie tutaj widzę pod moim wierszem.

Dziękuję za nic nie wnoszące do treści uwagi i Pozdrawiam.

@Rolek Byłbym zapomniał. Forma w tym wierszu, jak i w każdym innym jest eksperymentem. Nie piszę ciągle w ten sam sposób. To byłoby nudne. Następnym razem forma będzie inna :-)

Tectosmith

Tectosmith

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@kwintesencja To jeden z wierszy, który jest inspirowany zdjęciem. Nie miałem jakiegoś specjalnego natchnienia, ale pozwoliłem, żeby słowa znalazły swoją drogę. Postarałem się opisać to co czuję patrząc na zdjęcie. Bardzo ważne w tym procesie jest poczucie własnej wartości. Bywa z tym kiepsko u mnie, ale i tak staram się myśleć bardziej pozytywnie.

Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam ciepło :-)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Wiedeński rynek finansowy: stabilność w małej skali – czy to dobra inwestycja?

      Przez Migrena · Opublikowano

      @BarriKuba Dobrze napisana reklama natywna :) Promuje: Resource Invest AG.    
    • JAPA
      Iskry w deszczu

      Przez JAPA · Opublikowano

      Uwielbiam   w twoich oczach   moje odbicie,   gdy się uśmiechasz   szczerze —   mimo deszczu i chłodu,   w lecie nie-lecie   dziwacznym.   Ciepło krzesamy   miłości iskrami.  
    • Kwiatuszek
      Emilya*

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      @Corleone 11 "Ogarnięcie tekstu" zrobiło mi dzień

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      . Dzięki;-)
    • Corleone 11
      Lekcja zastępcza cz.1

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      @Berenika97    Ciekawie. Nie ma to jak być nauczycielem

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      . Skądś to pamiętam...     Pozdrawiam Cię. 
    • ViennaP
      Fragment mojej książki.

      Przez ViennaP · Opublikowano

      - Jesteś niesamowita, wiesz? - spocony, ciężko oddychający, ale z wyrazem euforii na twarzy mężczyzna ciężko opadł na poduszkę   - Wiem - przytaknęła uśmiechając się. Chwilę jeszcze dochodziła do siebie, a potem oparła na ramieniu i spojrzała w twarz leżącemu obok mężczyźnie.  Bezwzględny i błyskotliwy prezes zarządu, od którego decyzji zależał finansowy los dziesiątek, o ile nie setek tysięcy ludzi był rosłym, wysportowanym, przystojnym mężczyzną w średnim wieku. Krótko przycięte szpakowate włosy, proporcjonalne rysy twarzy i wyraźnie zarysowany podbródek, który podkreślał jego silny, zdecydowany charakter.    - Niesamowita jesteś, wiesz? - powtórzył wpatrując się w nią swoimi ciemnymi, przenikliwymi oczami.    - Najlepsza, panie prezesie - śmiejąc się cicho zalotnie odchyliła głowę. Zrobiła to w taki sposób, by mógł z bliska podziwiać jej nagie, pełne piersi.    - Ale przede wszystkim jesteś bezczelna - patrzył na nią drwiąco.    - Tak, jestem bezczelna i mam fajne cycki. I za to mnie lubisz - śmiejąc się patrzyła w jego ciemne oczy, których chłodu tak bardzo bali się jego podwładni. Ale nie ona. Nigdy nie była strachliwa, a już na pewno nie bała się mężczyzn, którzy przy odrobinie wysiłku jedli jej z ręki. Jak pan prezes zarządu wielkiej korporacji, który oficjalnie był jej szefem, a prywatnie Hubertem i kochankiem, który co prawda wymagał od niej pełnej dyspozycyjności i spełniania jego erotycznych fantazji, ale za co dobrze, bardzo dobrze jej płacił. A że był naprawdę dobry w tym co robił i nie męczył jej bzdurami typu "zakochałem się w tobie", nie narzekała. Przeciwnie, była bardzo zadowolona z takiego układu. Niewymagająca praca, dużo dobrego seksu i coraz większe zasoby finansowe na koncie, co pozwalało jej na wygodne życie i przyjemności.    - Seksowna i bezczelna - droczył się z nią wsuwając palce w jej rude loki.    - Gdybym taka nie była, nie zaciągnąłbyś mnie do łóżka - zachichotała - Pamiętasz, jak się poznaliśmy? - śmiejąc się patrzyła prowokująco w jego ciemne oczy.     - Pewnie, że pamiętam. Nie dość, że robiłaś tyle hałasu tymi swoimi szpilkami, to potrąciłaś mnie na korytarzu wytrącając z dłoni dokumenty, które niosłem.    - Tak, ale kucnęłam i zaczęłam je zbierać - przypomniała mu szybko.    - Pokazując mi na "dzień dobry" swoje czerwone majtki - uśmiechnął się znacząco.    - Hubert, ale to nie byłam ja i coś ci się pomyliło! - zaprzeczyła obrażonym głosem.    - Jak to nie ty...? - patrzył na nią zdumiony.    - Bo ja nie miałam wtedy majtek! - wybuchła śmiechem, a siedzący obok niej w łóżku mężczyzna po chwili konsternacji dał jej solidnego klapsa w goły tyłek.    - To za to, że robisz sobie ze mnie żarty.    - Wcale nie - śmiała się rozbawiona jego miną.    - Najpierw wpadłaś na mnie na korytarzu, zaświeciłaś mi przed oczami swoimi majtkami...   - Naprawdę nie chciałam - zachichotała cichutko przerywając mu.    - ... a kiedy zwróciłem ci uwagę zaklęłaś, rzuciłaś mi dokumenty pod nogi, machnęłaś przed nosem włosami i niczym obrażona królowa Saby poszłaś w stronę windy.    - Bo się wściekłeś i powiedziałeś, że karzesz mnie wyrzucić! - przypomniała mu lekko nadąsanym głosem.    - Zamiast tego kazałem ochronie zatrzymać cię i przyprowadzić do mojego gabinetu. Po raz pierwszy spotkałem w firmie dziewczynę, która zamiast przeprosić obraziła mnie. Tak bezczelną i dumną. Do tego z tak pięknymi włosami i oczami. Dopóki ciebie nie zobaczyłem nie wiedziałem, że...      Fragment mojej niewydanej książki.     

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...