Skądinąd na granicy nocy z dniem

[Kasia Dominik]

Lamperia nocy gwiezdną kawalkadą,

rozbudza pełnię na granicy nieba

tam, gdzie marzenia swoje miejsce mają,

by o poranku słowik mógł zaśpiewać.

 

A kiedy słońce zaczesuje warkocz,

chmur kawaleria staje w szranki z wiatrem,

który zadziornie swawoli parokroć

w drzew inwentarzu – dmie tam i z powrotem.

 

Zaś, gdy endoskop blednącego zmierzchu,

w asyście świerszczy, wkracza na salony,

myśli poety, wolno, po troszeczku,

wiersz rozpisują Bogu przedłożony

 

I tylko tyle do szczęścia potrzeba,

by w mroku ujrzeć jasność promienistą,

która po cichu piękne sny rozsiewa

i wskrzesza księżyc, by złotem zabłysnął.

 

 

Kasia Dominik

Edytowane 9 Stycznia przez Kasia Dominik (wyświetl historię edycji)

[violetta]

Jest tam iskierka:)

[sisy89]

Piękny wiersz

 

[error_erros]

@Kasia Dominik  Ten wiersz jest...profesjonalny. To pierwsze, co mi przyszło na myśl. W sensie: bardzo dobry technicznie. Podziwiam!

[Kasia Dominik]

Kochani bardzo dziękuję za cenne komentarze.

[Rolek]

@Kasia Dominik Bardzo pozytywny obraz naszego świata. A słowa tutaj płyną. Pozdrawiam