gra(nit)

[MIROSŁAW C.]

w czasie
kiedy materialny deficyt
neutralizował przepych wspólnego bycia

często do mnie mówiłeś

namagaj chlebem

oj tato...

 

dziś
wychylam głowę zza rogu obfitości
i patrząc na zimny granit
chcę wykrztusić z siebie
dwa słowa...

 

...i jeszcze

 

szkoda
że nigdy nie słyszałeś
jak pośrodku wszechświata
szumi morze
a mewy chrapliwym głosem
wznoszą do Boga hymny pochwalne
aż chmury schodzą z nieba
i słońce nad horyzontem
kłania się ziemi

 

wachlarzem blasków



 

[tetu]

Bardzo mnie wzruszył Twój wiersz.  Spójny, dobrze poprowadzony, uczuciowy. Jestem pod wrażeniem. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Świetne!

 

A to sobie zapamiętam na długo.

 

Bardzo, bardzo na tak. Gdybym mogła, dałabym więcej niż jedno serducho. Pozdrawiam. 

[iwonaroma]

Tak, bardzo wzruszający ... 

[Nata_Kruk]

Podpisuję się pod każdym słowem, zostawionym przez @tetu  

Dodatkowo... to jeszcze, jn.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobry wiersz.

[violetta]

Tyle by się chciało jeszcze powiedzieć, a już nie można. Piękny wiersz.

[MIROSŁAW C.]

@MIROSŁAW C.

...jest takie miejsce

gdzie krzew goreje

i ciemność ludzi nie dosięga...

 

Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.