Pycha

[Ewelina]

@Tectosmith fakt, masz rację :)) 

Nawet o tym nie pomyślałam, ale przecież jak najbardziej masz rację! 

[Tectosmith]

@Ewelina Zabawne, nie? Hi hi hi :-)

[Moondog]

@Ewelina środkowa strofa wymowna bardzo . Wiersz pasowałby do klimatu filmu "Into the wild" i jego głównego bohatera polecam Ci jeśli nie widziałaś

Pozdrawiam 

[Ewelina]

@Tectosmith tak, w języku polskim sporo jest takich słów :))

@Moondog nie oglądałam tego filmu, bo ja w ogóle mało oglądam. Może się skuszę na ten, skoro polecasz. 

Dziękuję za przychylność :)

Pozdrawiam.

[Polman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czerwoną czcionką jest tekst od Pana Jacka.

 

A teraz Mistrzyni Wisława Szymborska:

 

 

Wisława Szymborska
MILCZENIE ROŚLIN


Jednostronna znajomość między mną a wami
rozwija się nie najgorzej.

Wiem co listek, co płatek, kłos, szyszka, łodyga,
i co się z wami dzieje w kwietniu, a co w grudniu.

Chociaż moja ciekawość jest bez wzajemności,
nad niektórymi schylam się specjalnie,
a ku niektórym z was zadzieram głowę.

Macie u mnie imiona:
klon, łopian, przylaszczka,
wrzos, jałowiec, jemioła, niezapominajka,
a ja u was żadnego.

Podróż nasza jest wspólna.
W czasie wspólnych podróży rozmawia się przecież,
wymienia się uwagi choćby o pogodzie,
albo o stacjach mijanych w rozpędzie.

Nie brakłoby tematów, bo łączy nas wiele.
Ta sama gwiazda trzyma nas w zasięgu.
Rzucamy cienie na tych samych prawach.
Próbujemy coś wiedzieć, każde na swój sposób,
a to, czego nie wiemy, to też podobieństwo.

Objaśnię jak potrafię, tylko zapytajcie:
co to takiego oglądać oczami,
po co serce mi bije
i czemu moje ciało nie zakorzenione.

Ale jak odpowiadać na niestawiane pytania,
jeśli w dodatku jest się kimś
tak bardzo dla was nikim.

Porośla, zagajniki, łąki i szuwary –
wszystko, co do was mówię, to monolog,
i nie wy go słuchacie.

Rozmowa z wami konieczna jest i niemożliwa.
Pilna w życiu pospiesznym
i odłożona na nigdy.

 

Prostota języka Szyborskiej porażą mnie.

Jest to dla mnie mistrzostwo świata, jak można za pomocą tak prostego języka dotrzeć do tak głębokich treści.

I u Ciebie Ewelino widzę też dużo takiej szlachetnej prostoty.

 

Tekst Jacka brzmi inaczej.

Przepraszam, ale ja jestem bliższy stylowi Eweliny.

Pozdrawiam Ewlino i Jacku ;-)

 

Edytowane 2 Stycznia przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

@Polman

Dowaliłeś mi równo (Szymborska - mistrzyni frazy), ale powiem tak pisząc swoje komentarze traktuje je jako zaproszenie do zabawy rymowanej, a nigdy nie przyszło mi głowy aby porównywać: czyje lepsze lub gorsze. Jeśli coś piszę po czyimś wierszem jest to tylko i wyłącznie komentarz

       Szymborska pisała przez cale swoje życie mnie moja polonistka skutecznie zraziła na całe pół wieku do pisania, więc teraz mogę się tylko bawić słowami.

Pozdrawiam

 

[Ewelina]

@Polman nie pamiętałam tego wiersza Szymborskiej. Dziękuję że mi go przypomniałeś. Jest absolutnie zachwycający!

@Jacek_Suchowicz rozumiem jak ważny jest nauczyciel, bo albo swoją siłą autorytetu zniechęci albo zainspiruje...Oby częściej inspirował.

[Polman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta sytuacja była idealna by wspomnieć o prostocie języka, którym operuje autor.

Jacku ja nie  pisałem co jest lesze, jestem za mały , abym zabierał głoś.

Ja tylko zwróciłem uwagę na prostotę tekstu, że nie są potrzebne fajerwerki , aby powstał wartościowy tekst.

I to widzę u Eweliny i patrząc na oceny wielu też cos widzi w jej tekstach.

Ja tylko nazwałem to co w  tekstach Eweliny mi się podoba. 

Pozdrawiam ;-)

 

 

 

[Jacek_Suchowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

zgadzam się całkowicie, gdyby nie zatrzymał nie byłoby komentarzy

Pozdrawiam ;-)

[Polman]

 

Złote a proste ;-)

 

Edytowane 3 Stycznia przez Polman (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Polman masz rację, prostota na najwyższym poziomie :) Niesamowite to. 

[staszeko]

Wiersz porusza problematyczną kwestię — jeżeli trudno ludziom odmówić rozumu i rozsądku, to skąd u wielu ta pycha, skąd to lekceważenie rzeczy najprostszych, zabieganie o pochwały, nagrody, przywileje? Wiersz również jest mi bliski w wymowie, albowiem zawsze myślałem, że jestem zespolony z naturą —  jak ten listek, żuk, konik polny…

Kiedyś żona zadała mi zaskakujące pytanie, co wolałbym: Być pochowany w trumnie sześć stóp pod ziemią, czy spalony na prochy w urnie, to odpowiedziałem, że to drugie, pod warunkiem, że bezzwłocznie rozsypie prochy pod moje ulubione rośliny w ogrodzie: lawendę, bazylię, figę, morwę, krzak grejpfruta i pomarańczy… Doprawdy nie jestem niczym więcej, aniżeli garstką prochu i to byłby najlepszy użytek ze mnie.

Gratuluję inspirującego wiersza i pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Ewelina]

@staszeko dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wspaniała puenta. Niestety nasz gatunek nawet jak chce wspierać naturę to często efekt jest odwrotny do zamierzonego To przygnębiające. Można by na temat tych naszych niefortunnych usiłowań wiele napisać...

Pozdrawiam serdecznie