Zgłoś

@Gosława a może to nie tyle masochizm, co potrzeba konfrontacji z tym, co w Tobie wciąż żywe — raną, która mimo upływu czasu nie przestaje Cię kształtować. Drapanie jej na nowo to próba zrozumienia, a może i oswojenia tego, co gdzieś głęboko tkwi, nie dając spokoju. To jak spotkanie ze sobą, które nie zawsze jest komfortowe, ale bywa konieczne, by poczuć, że naprawdę żyjemy.   Myślę, że wielu z nas doświadcza takiego "drapania". Też mnie czasem dopqada jako głębokiego introwertyka. Ale nauczyłem się sztuki wyparcia.  Resetuję umysł. Szybko i brutalnie włączam zagłuszanie. Mnie się udaje. Nie zawsze jednak bezboleśnie!

@aniat. A jednak "on" tam ciągle jest. Wszystko co robisz jest nasycone tym co tam zaszło :) Wiersz bardzo głęboki, ale nie chciałem uderzać w poważne tony. 

@Migrena a to ciekawe  Niewiele osób jest w stanie zrozumieć to że można czuć potrzebę wciąż od nowa drapać coś co już się wieki temu zabliźniło  To już trochę masochizm 

@Gosława rozumiem.

@Jacek_Suchowicz no cóż masz rację ale nie ma sensu się nad tym rozwodzić napisać przedstawić i zająć się czymś co niesie myśli nieskomplikowane.