Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

horyzont milczenia /duptyk/

castus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

castus

castus

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

klasyczny rzut trapezu
piaszczystych kolein
z bruzdą trawy
sierpniowo suchej
kurz akcentuje źdźbła
cieniem popielu
kikuty strzelistych cieni
łagodnie niebieszczy śnieg
skrzyleszcząc mroźnie
w śladach sań o zmierzchu

na horyzoncie topole
kokony wisielców
obsiadły czarne ptaki
smród dociera i tu.

chlasnęło biczem ciszy
spłynęło drżeniem pleców
budząc pradawny niepokój
u podstawy stadności
danej nam z istnieniem
sztywniejącymi członkami
powoli pełznie pisklę nienawiści
jeszcze nie uświadomionej
przeczuwanej szybkimi
haustami braku powietrza

nad jeziorem zieleni niedojrzałej
przemykam oczami zamyślenia
o bólu i ciszy napisać chciałem

nie mam nic do powiedzenia.

Nula Brzoskwinia

Nula Brzoskwinia

Opublikowano
Opublikowano

"budząc pradawny niepokój" - to mi straszecznie zgrzyta.

u podstawy stadności
danej nam z istnieniem
sztywniejącymi członkami
powoli pełznie pisklę nienawiści

- za to, to jest bardzo dobry fragment.

Co powinnam napisać? ach tak, odczucia po przeczytaniu, juz pamiętam. Gdzieś tam pomiedzy tymi wersami siedzi sobie oparty o biurko wrażliwy castus, ten co na świat patrzy obumarłym okiem, które za chwile pogrąża się w kontemplacji mędrca. A za chwilę wychodzi ten co lubi szokować, wyciągać brudy na powierzchnię, samemu stwarzając coraz to nowe... Jakie ciało zdoało pomieścić takie dwie dusze?

Zapomniałam napisac o wierszu. przepraszam. No jest cholernie dobry. Mimo swej wrażliwości bez pardonu trafisz ostrzem w serce. W zasadzie niewielu jest tu godnych mowy. Powiniśmy się zacząć uczyć rozmowy milczenia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Blizny

      Przez Migrena · Opublikowano

      Spotkali się po latach - tak długich, że ich imiona zdążyły się zetrzeć z ust świata. A jednak wystarczył jeden oddech, jedno spojrzenie - i wszystko wróciło, jak uderzenie krwi w skroniach. Nie było słów. Było głodne  ciało - stare i pamiętające. Ona pachniała tak jak kiedyś: nocą, grzechem i wolnoscią. On - jak deszcz po burzy i dym po miłości. Zderzyli się jak dwie płonące komety. Usta rozrywały czas, ręce błądziły po sobie jak po mapie, której nikt nie miał prawa znać. Palce liczyły nowe linie na jej twarzy - każda zmarszczka była datą, którą musiała przeżyć bez niego. Pod ich stopami chrzęściły pierścionki, które zdjęli, i kłamstwa, które spalili w pośpiechu. Ona drżała jak struna napięta latami ciszy. On rozplątywał jej włosy jak więzy, jakby chciał rozwiązać cały świat. Oddychali sobą, aż zabrakło powietrza. Pod palcami  blizny i pamięć. Pod językiem - ogień, którego nikt nie zdołał zgasić. Nie wypowiedzieli swoich imion - wiedzieli, że słowa są zbyt słabe dla tej chemii, która nie potrzebuje dowodu tożsamości. Miłość wróciła bez ostrzeżenia - dzika, brudna, piękna, jak huragan, który nie pyta, czy dom stoi, tylko burzy go do fundamentów. Ich ciała mówiły: pamiętam cię. Ich oddechy: nie skończyliśmy. Czas leżał martwy pod ich stopami - a oni jechali po wspomnieniach jak po rozgrzanym asfalcie, na ślepo, z zamkniętymi oczami, w stronę jedynego miejsca, gdzie można żyć - tam, gdzie kończy się rozsądek, a zaczyna płomień. Kiedy zasnęli, noc trzęsła się jeszcze długo - nie wierząc, że z tej ciszy nic nie ma prawa się odrodzić, nic oprócz nich samych.      
    • Berenika97
      Wilcza prawda

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Twoje słowa są dla mnie ogromnym prezentem.To, co piszesz o wilkach, o tym duchowym nasyceniu i inspiracji - czuję dokładnie to samo. Wilki uczą nas tego, czego świat próbuje nam odebrać: niezależności, lojalności, siły w byciu sobą. Dziękuję, że tak głęboko to odczułeś. Bardzo dziękuję!  To zdjęcie, które zostało zrobione na spacerze, (niedaleko mojego domu.) Wadera i trzy młode, niesforne wilczki. :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Gerber Dziękuję za te słowa. Ja też mam ogromną nadzieję, że ta ustawa w końcu wejdzie w życie - to kwestia podstawowej przyzwoitości.  Ich lojalność wobec słabszych członków rodziny to lekcja, którą my, ludzie, powinniśmy wziąć sobie do serca. :) @Simon TracyBardzo dziękuję! Czasem siła jest właśnie w tej samotności, w niezależności, w tym że idziesz swoją ścieżką. 
    • andrew
      Orędzie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Więc wiesz gdzie bomby nie spadają. O tym nie ma w oficjalnch info.  Pozdrawiam 
    • andrew
      Wilcza prawda

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97 @Berenika97 Nie oddawajcie wolności, nawet jak bieda gości. Nie wszyscy patrzą z wrogością, są tacy co myślą z radością. Porządek lubicie w lesie echo o tym niesie . ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Berenika97
      Mam

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym za dużo rozumu to problem widać, bo głupi zarabia a mądry się dziwi, że świat nagradza tych co gadać umieją a nie tych co myślą - ekonomia krzywa. Ech, życie!    więc stoisz na marginesie z rozumem jak z bagażem ciężkim i patrzysz jak średnia krajowa bogaci się na swojej przeciętności  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...