Duperelki

[Marcin Sztelak]

 

Duszone na wolnym ogniu

powietrze smakuje wilgotną ziemią,

nieoznaczoną śladami stóp.

Prawie jak czerstwa kromka chleba

z kiepsko rozsmarowaną grudą masła.

 

Twardą niczym orzech do zgryzienia,

z zeszłej jesieni, gdy zamglone słońce

leżało na potrzaskanej tafli ulicy.

Wiodącej do usianego cierniami raju,

skrojonego na miarę.

 

Dziś panuje kompletna ciemność,

po omacku szukam najmarniejszych nawet

płatków róż. Wyschły, rozpadły się w pył,

gdzieś pomiędzy uchylonymi drzwiami piwnicy

a ciężką klapą na dach.

 

To nic, w końcu wstanę

i uratuję świat.

O ile ktoś szepnie, że jest to tego wart.

[kwintesencja]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba mi się, tylko zastanawiam się czy nie powinno być „warte”?

pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

@kwintesencja Chodzi o świat, więc wart...

[kwintesencja]

@Marcin Sztelak rozumiem, w takim razie przepraszam