Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***

Wochen
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/224337--/

Rekomendowane odpowiedzi

Wochen

Wochen

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

ukrywa Się kiedy nie chcę

Łatwiej mi wtedy

spojrzeć w Oczy

za rękę trzymać Wiatr

nieśmiałość bukietem Ozdobić

 

brakuje ciepłych dłoni

w rękawiczkach chowa się fotografia

nie wykluje się 

tak mało jest  gniazd

za gęstymi rzęsami  

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez ja_wochen (wyświetl historię edycji)
3
error_erros

error_erros

Opublikowano
Opublikowano

Tylko ostatnia strofa jest dla mnie jako-tako zrozumiała. Pierwszej nie rozumiem - zarówno treści, jak i tego dziwnego zabiegu z wielkimi literami nie tam, gdzie powinny być. Druga sprawia wrażenie zapychacza między pierwszą a trzecią. Tylko w ostatniej odnajduję treść - nawet całkiem niezłą.

  • Wochen zmienił(a) tytuł na ***

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/224337--/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Kto jeszcze

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @huzarc pięknie
    • MIROSŁAW C.
      jesień w zmechaconym swetrze

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      białe chmury  rozkołysane w niedopowiedzeniach  letniej pieśni   drobniutkie  kropelki na twarzy wrastają w nas słodyczą   ciemnoczerwonym rumieńcem jabłoni spartan w gęstniejącej koperkowej mgle    uspokajasz  szeptem motyla szum wiatru   jesień  z zawiązanymi oczami wierszem   i w zmechaconym  metaforami    swetrze  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Annna2
      Rozżarzenie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena Pięknie i wzruszająco.
    • Migrena
      Rozżarzenie

      Przez Migrena · Opublikowano

      Lato rozdarło się jak zardzewiała flaga. Nad morzem tańczyliśmy boso, piasek wbijał się w skórę jak tysiące igieł, czasem jak krwawiące ostrza. Twoje włosy były czarnym grzmotem wiatru, solą, co paliła w gardle jak rana. Kochałem cię jak pustynia ulewę, jak rekin krew, jak burza grzmot. Bez wahania. Bez litości. Do bólu. Aż woda stawała się winem, a słońce rozsadzało horyzont jak granat. Twoje ciało było oceanem, bez dna, bez brzegu, gdzie tonąłem i rodziłem się na nowo, w szepcie szaleństwa i przypływach ognia. Każdy dotyk jak rozcięcie, każdy pocałunek jak krzyk i krew w serce. A jednak pragnąłem więcej. Zawsze więcej. Bez końca więcej. Ale przyszła jesień – rdzawa, gnijąca, cicha jak dłoń trupa. Liście opadały jak spalone fotografie, a twoje oczy gasły, zamieniały się w popiół wspomnień. Został tylko szum fal, jak pusty śmiech Boga w pustej katedrze. Teraz siedzę sam, z piaskiem w oczach, z tęsknotą, co ma kształt noża wbitego po samą rękojeść. Palę wspomnienia jak suchą trawę, ale ogień nie grzeje, tylko dymi. A dym gryzie i dławi, jak imię, które wciąż słyszę w sobie - rozbitą butelkę na mieliźnie, z resztką soli na szkle, co pali jak dawna rana, echo, co nigdy nie wraca, lecz budzi widma wiatru, wycie psa przy torach, gdzie tory prowadzą w pustkę, morze, które zna i kocha tylko samotnych - a w ich sercach sieje burzę, co nigdy nie milknie.    
    • Waldemar_Talar_Talar
      Jak cierń na głowie Chrystusa

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - czysta prawda - ale czasem boli - dziękuje że byłaś -                                                                                                   Pzdr.niedzielnie.                                                                               @violetta - @huzarc - dzięki - 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...