Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Annie Takie trochę patrzenie na świat przez różowe okulary jak i również wiele złudzeń,które przyjmujemy za prawdę.Ogółem krytyczne spojrzenie na otaczającą nas rzeczywistość wraz z ludzkimi wadami.Pozdrawiam dobry wiersz przeczytałam z zaciekawieniem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Opublikowano

@Annie

   Symbolicznie i jakże istotnie znaczeniowo: "pytam" - "myślę" - "patrzymy". Co prawda odwróciłaś schemat,  zaczynając od "pytam", ale niech będzie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

   Twój wiersz Bardzo mi się podoba. Szczególną uwagę zwracają dwie pierwsze linijki oraz trzeci wers drugiej zwrotki .

   Serdeczne pozdrowienia. 

Opublikowano

@Annie przyciągnął mnie tytuł ponieważ kilka dni temu oglądałam wykład z metafizyki indyjskiej i koncepcji 3 cech natury: sattwy, radżasu i tamasu. Czy to było inspiracją dla Ciebie - wiedza wedyjska? Pytam z ciekawości:) 

Z pozdrowieniami

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Monia dzięki, w sumie o to mniej więcej mi chodziło 

pozdrawiam :)

@Corleone 11 dzięki, masz rację, że coś nie po kolei, chyba trochę zmienię.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- nie tak dawno temu „ chodził” na FB taki obraz jakiejś starożytnej figurki z jakiegoś muzeum z wypisz wymaluj kodem QR zamiast głowy, nie mogę teraz tego znaleść  ale fakt pozostaje faktem.

Pozdrawiam :)

@Tectosmith dzięki za czytanie i komentarz.

pozdrawiam :)

@emwoo tak właśnie było :) Tamas jako guna ignorancji  w której prawie wszyscy siedzimy niestety, a ci co wiedzą, z nami za bardzo się tą wiedzą nie dzielą 

pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest dostępna ale mało kto jej szuka, przynajmniej w moim otoczeniu. Ludziom jest wygodniej wierzyć w to co nie wyrzuca ich ze strefy komfortu. Czują się tak  bezpieczniej.

Polecam film „ Niepamięć” z Tomem Cruise’ em - Hollywood w fikcji przedstawia prawdę a w prawdzie fałsz w tym pojęciu mówi do nas otwartym tekstem :)

@kwintesencja dziękuje za czytanie i komentarz

Pozdrawiam :)

@Rafael Marius zgadza się, dzięki za wgląd :)

Pozdrawiam 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...