Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Śpiochy

Łukasz Jasiński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Śpiochy*

 

Mgła, zimowa, mgła - zła

i ten mrok po cichu nadchodzi,

mgła, zimowa, mgła - zła

 

i ten krwiożerczy mrok:

przepiękne mamy czasy - rok

i ten krwiożerczy mrok:

 

a ty sobie dwa dni temu

spałeś i nic a nic nie widziałeś,

a ty sobie dwa dni temu

 

dłubałeś i zjadłeś baby

z nosa: księżniczki - żaby

dłubałeś i zjadłeś baby,

 

mgła, zimowa, mgła - zła

i ten mrok po cichu nadchodzi,

mgła, zimowa, mgła - zła

 

i ten krwiożerczy mrok:

przepiękne mamy czasy - rok

i ten krwiożerczy mrok:

 

a ty sobie dwa dni temu

spałeś i nic a nic nie widziałeś,

a ty sobie dwa dni temu...

 

*więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor:

 

Łukasz Jasiński (grudzień 2020)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Komentarz odautorski: wiersz jest satyrą, jeśli ktoś tego nie rozumie - to już nie mój problem, otóż to: jak mawiał Ignacy Krasicki - "Prawdziwa cnota nie boi się krytyki!" Jak zwróciła uwagę pani Wioletta - Savoir Vivre, inaczej: kultura osobista - obowiązuje również w życiu, dajmy przykład: kierownik Administracji DOM Konduktorska stworzyła sobie z niczego - Ewa Wiącek - 2000 zł - własny dług przelała na mnie, nie, chamstwo, bez względu na płeć i pełnione stanowisko - należy bezwzględnie zwalczać i to by było na tyle.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@violetta

 

Nie, wobec osób publicznych nie obowiązuje, a kierownik Administracji DOM Konduktorska pełni funkcję publiczną i jest ona osobą publiczną - wobec niej nie obowiązuje, tym bardziej nie obowiązuje wobec przestępców, jeśli jestem w błędzie - niech kierownik złoży prywatny pozew do sądu cywilnego, ochrona danych osobowych obowiązuje wobec prywatnych osób.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

@Leszczym

 

Właśnie, kto to mówi? Pracodawca pracowników powinien werbować po Powiatowych Urzędach Pracy, schroniskach dla bezdomnych i na ulicy, a nie tutaj, słowem: pragną mądrych ludzi na jak najbardziej najgorsze stanowiska, dlaczego?

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 5 miesięcy temu...
  • 9 miesięcy temu...
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Śpioch

 

Żył sobie raz chłop na świecie,
Mieszkał w smorgońskim powiecie,
A zwał się Drzemalski Roch,
Największy pod słońcem śpioch.

 

Kto inny sieje i orze,
A on się wyspać nie może.
Od świtu śpi - aż po świt:
Po prostu hańba i wstyd.

 

Powiada doń żona: "Rochu,
Zagrzałam ci miskę grochu."
Roch mlasnął, zasnął i śni
Przez nowych czternaście dni.

 

Przychodzi - świekra i woła:
"Wstań, Rochu, idź do kościoła!"
A Roch w pierzynę - hyc!
I śpi jakby nigdy nic.

 

Przyjechał starosta z miasta,
Powiada: "Wstawaj i basta!"
Roch na to: "Nie mogę wstać,
Bo bardzo chce mi się spać."

 

Aż śmierć się zbliża po trochu.
"No, wstawaj - powiada - Rochu,
Najwyższy na ciebie czas,
Byś wreszcie z barłogu zlazł."

 

Rochowa snadź Rocha kocha,
Chce sobą zasłonić Rocha.
Dzieciaki za matką w szloch:
"Nasz tato, nasz Roch, nasz śpioch!"

 

A chłop uprzejmie śmierć wita:
"Wyśpię się wreszcie do syta!"
I zasnął na zawsze Roch,
Największy pod słońcem śpioch.

 

Jan Brzechwa

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Łukasz Jasiński

Łukasz Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

"Ludzie, którzy nie posiadają świadomości narodowej - nie mają żadnych celów na tym padole ziemskim, uwielbiają - głupoty i kochają: życia innych ludzi, słowem: cudze - życie..."

 

Filozof Łukasz Jasiński 

Edytowane przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Domysły Monika
      Niedoliczone

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • zielarz
      Przemijanie

      Przez zielarz · Opublikowano

      Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
    • Robert Wochna
      biała sala

      Przez Robert Wochna · Opublikowano

      w białej pościeli myśli  czarne kłębią się czy cały umarłem   sufit tez biały może odcisnąć ślady dla pozostałych                  
    • Domysły Monika
      Dusza

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @m1234

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba nie rozumiem, ale to może i lepiej. Wiersz mi się podoba bardzo 
    • Domysły Monika
      Meble

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Nefretete Jestem na etapie przyjaźni z Bażantami ... Uciekałam dziś z nimi stoję - czaple tu też są, ale ich nadal się boję. Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...