Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Błogosławiony kto się boi Pana


Rekomendowane odpowiedzi

,, Błogosławiony, kto się 

    boi Pana,, Ps. 145 

 

czujemy moc Bożą 

przenosimy nie tylko góry 

bojaźń Boża jest słodka 

 

wolna wola 

dar Boży 

 

gubimy bojaźń 

wojny 

krwawa... rozrywka 

ludzie jak klocki ustawiani

według czyjegoś wzoru 

niepotrzebne życie ludzkie 

jak zabawkę odrzucamy w kąt 

likwidujemy 

 

świat bez bojaźni Bożej 

klęska ludzi 

 

Bóg w sumieniu budzi bojaźń 

pozwala odnaleźć drogę 

 

11 2023 andrew

Niedziela, dzień Pański 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@andrew Wypowiedź tego biblijnego fragmentu i równiez Twojego wiersza potrafię przyjąc tylko wtedy, gdy "bojaźń Bożą" czy lęk przed Bogiem rozumiem, jako szacunek, a nawet miłosć do Niego i ustalonego przez Niego porządku świata, jako wolną, płynącą z serca zgodę na to i potrzebę jednoczenia się z Nim...

 

A jest to dla mnie trudne, tak jak trudne jest życie i wymaga powtarzającego się i dojrzewającego aktu zaufania.

 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ta bojaźń jest zaprzeczeniem wolnej woli, chcesz czy nie.

I tu bardzo się mylisz bo mnóstwo konfliktów zbrojnych było właśnie z powodu religii a nie braku bojaźni. To właśnie w imię Boga wyrzynano innych i tak postępują do dnia dzisiejszego na przykład Islamiści. Katolikom na szczęście przeszło, ale ta nienawiść wciąż istnieje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@duszka

Strach, czy ktokolwiek jakiejkolwiej wiary żyje w strachu... to słowa Jezusa, cudownego poety, także.
Pozdrawiam serdecznie Wszystkich.
Miłego dnia

@Tectosmith

Masz rację, ale to robią ludzie. Niestety daleko od Boga, jak faryzeuesze. Jezus mówił, słuchajcie ich, ale nie naśladujcie.

 

Pozdrawiam serdecznie 

Miłego dnia 

@duszka

Strach, czy ktokolwiek jakiejkolwiej wiary żyje w strachu... to słowa Jezusa, cudownego poety, także...
Pozdrawiam serdecznie Wszystkich.
Miłego dnia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • czasu nie mierzą słońcu gwiazdom wierzą pokusy nie znają czyste serca mają dobro jest ich złotem nie budują domu z płotem wzrok mają dumny nie wiedzą co to trumny w politykę się nie bawią smutkami się nie martwią a ty czytelniku kochany myśl co to za lud nieznany który jak widać powyżej jest bardzo ciekawy  
    • @Ewelina ...  KOBIETA jest jak diament obiekt pożądania westchnień miłości zazdrości ...  Pozdrawiam serdecznie 5*  Miłego dnia 
    • Jest życie i my tam jesteśmy Otwarte okna na życie są Świat samych życzeń... Barwy życzeń i barwy życia są różne Jesteś moim życiem , kolorem mojego serca Gra orkiestra , nie ma prądu , jest akustycznie Będę z tobą przez resztę mojego życia Kocham życie i kocham Ciebie Pytam się o życzenia , bądź moją miłością Żadnych życzeń , tylko życie                                                                                                       Lovej . 2024-11-30                          Inspiracja . Życzenia i życie . Jakie jest w życiu
    • Brzask lekko uchylił powieki. Zachłysnął się rześką rosą. Paletą pasteli ziewnął i zstąpił stopą bosą…   Na zielonej łąki odcienie, na przeciągające się cienie, na skrzydła motyli niemrawe, na wrzawę budzącą się w trawie.   Na sosny blaskiem skąpane, na szepty jasnością wyrwane, na kwiaty co z barwą igrają, na wszystko co sen swój przerwało.   Ten   brzask rozlał się promieniami po najciemniejszych zaułkach. Paletą pasteli smagnął. Zakukała kukułka.   Rozedrgały się w liściach głosy. Strumień przeczesał falą włosy. Obudziło się życie w świerszczach. W skrzydłach już muzyka trwa pierwsza.   Złota plama spłynęła z nieba. Ciepło w kamieniach się wygrzewa. A mgła jak wstydliwa kochanka, umyka przy krokach poranka.   Już brzask z pełnym dniem się przywitał. Wymienił się ciepłym spojrzeniem. By jutro znów o tej porze obudzić wszystko tchnieniem.
    • Zawodzą, ale ile z nich funu:).  Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...