Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

jak w bajce

Klaudia Gasztold
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Klaudia Gasztold

Klaudia Gasztold

Opublikowano
Opublikowano

jak w bajce za dłonie przez las

nieopodal stawu co nad nim most błękitny

gdzie kałuże a w nich złote liście

miłym dotykiem wyzwoliłeś energię

 

tak dobrą na wzór anielskiej troski

jak w baśni elokwentna euforia

między słowami szeptanymi do ucha

 

tak było i jestem szczęśliwa

jak postać ta główna przedstawiona

w kilku mirażach

 

gdy klękasz ja już wiem że odmówię

bo to jak w bajce na dobranoc 

a po śnieżnej sukni i złotej obrączce 

jak na skinienie kończy się bajka

 

Klaudia Gasztold 

4
Kwiatuszek

Kwiatuszek

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz jest piękny w swej prostocie. Niektóre słowa zamieniłabym na prostsze, zwyczajne... Może jednak tak miało być . To jest tylko moje zdanie. Obrazek bardzo mi się podoba;-) Pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Wurman

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Maciek.J Łyna Dopiszę- myślę że nie przetrwa, bo nawet historii nie znają jej mieszkańcy- jak powielane stereotypy. To smutne, ale tak sądzę
    • Alicja_Wysocka
      Dwa światy. cz.2 Wolfgang

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Twoje opowiadanie „Dwa światy” ma w sobie coś z cichego pomostu między przeszłością a teraźniejszością - prowadzonego mądrą ręką nauczycielki historii, ale też sercem osoby wrażliwej. Widać w nim nie tylko Twoją wiedzę, ale i intuicję. Pięknie uchwyciłaś moment, w którym prywatne spotyka się z historycznym. Bardzo podoba mi się zabieg dwóch perspektyw: Moniki i Wolfganga. To dwa spojrzenia nie tylko z różnych krajów, ale też z różnych emocji. Ona - nieco zakompleksiona, ale otwarta, z własnym dziedzictwem wojennym. On - wycofany, trochę zaskoczony Polską, ale niesie swoje rodzinne brzemię i widać, że to nie jest dla niego wycieczka turystyczna, tylko wewnętrzna podróż. Piękne jest też to, że ich spotkanie nie jest ani banalnym „romansem”, ani naiwną próbą pojednania - tylko delikatnym zetknięciem dwóch światów, które nie znają się do końca, ale już nie są sobie obce. Dialogi są bardzo naturalne, a opisy sytuacyjne i psychologiczne, subtelne. Czuć w nich tło historii, ale nie są nim przytłoczone. To ogromna zaleta. Wielkie brawa, czekam na kolejną część. I bardzo dziękuję Ci za tę opowieść.
    • Maciek.J
      Wurman

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . @Maciek.J Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . Czy ten piękny obraz w twoim awatarze to Łyna czy Limajno ?
    • Konrad Koper
      Dzieci świata

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Kupują (modele) szkieletów ludzkich.  
    • Przytulia35
      Angel

      Przez Przytulia35 · Opublikowano

      @janofor bardzo ciekawie piszesz, wiersz ma w sobie tajemnicę, melancholię i żal. może dla tego Anioła jest jeszcze nadzieja?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...