Wańka-wstańka

[chlopiec]

Cześć, nazywam się Janek,
ale wołają na mnie Wańka-wstańka,
do południa - to nic mnie nie złamie,
kumasz, łapię pręt fi osiem
i gnę
i gnę
i gnę
czy paliwo jest czy nie.


Pręt się gnie, łapanka, inspektor, ja się trzymam prosto.
I świat jest wtedy taki prosty.
Kaszkiet się pruje, kierownik nic,
ale w domu trochę ostrożnie chodzę,
bo mam córkę, żona w drodze,
tylko kierunek nie wiem, jaki,
wtedy już nie jest tak za prosto.
Wtedy miłe wspomnienia mają łapankę.

 

Odkryłem, że córka zakochała się w dziewczynie,
Że są razem, że inaczej,
myślę, ok, minie, nie minie,
w końcu jej serce, moja wańka,
a później jest wojna, otwieram piwo
a później jest masakra w Buczy,
to otwieram już inne rzeczy, mimo,
że nikt nie patrzy na to radośnie,
to robię to teraz częściej, tymczasem
pręty stalowe stają się droższe i
nie można już giąć ich tak bezmyślnie.
Dziewczyna córki jest bardzo ładna.
(to należałoby wykreślić później)
 

Cześć, nazywam się Janek, to już dwa miesiące.
Kolega z Ukrainy mówi mi, że wyjeżdża,
bo tak trzeba, mówię mu, że ma rację.
Kto ze mną będzie giął, nie ważne,
nieistotne;
ręka nie witka, pręty nie stal.

 

Myślę, że nie inaczej bym postąpił,
zawsze się znajdzie młodszy, mówię mu,
uważaj w polu,
że trzeba uważać, że ojciej jak służył, to mówił, że to
zupełnie inaczej na poważnie jest.
 

A on, że syn nie żyje, żona też, że w Charkowie*
podczas bombardowania się obudzili, że wiesz,
nie było mnie tam, żebym umarł z nimi.
Że całe życie służba zdrowia,
taka inna wojaczka.
Państwówka, powołanie, psychiatria dziecięca,
a później, a teraz, a niedawno:
Kijów, Lwów, Rzeszów na piechotę, przejazd,
w Warszawie piąta rano
Dworzec Zachodni, Gruba Kaśka i FSO
i rzędy łóżek polowych, zaduch i hałas,
i że nie wie, czy wyjdzie dobrze,
czy zaśpiewać to karaoke
Joe'ego Dassin "Et Si Tu N'Existais Pas"
tym wyższym głosem, czy tym naturalniejszym,
bo przyszedł czas na jego kolej
i czy mam jeszcze fajka jednego,
tak szybko płynie czas w Grubej Kaśce.


To ja mam,
ale nie wiem.
Bo to dzień dziś,
że ja nie Janek.
Dziś ja nie Janek
tylko Wańska-wstańka.
Wańska-wstańka minus dwa.
 

Moja córka nie może spać w nocy,
łazi po tiktoku, syreny łeb ryją,
więc gnę te pręty coraz mocniej,
wyobrażam sobie wtedy, że naginam szkolnictwo,
fi dwa jeden przecinek trzy siedem,
zabieram do domu, uczę w spokoju
tego, co ważne, co się przyda,
że kupuję konia siedmiolatka, minus trzy, i ona
kłusuje przez las,
w siodle się trzyma,
lecą jej błonia, jak mi te nadgodziny,
nadgodziny n'existent pas, myślę,
a tam w tych błoniach dzieci się nie kryją,
nie kryją w tych błoniach się bezwstydnie,
bo ich nie ma,
bo nie ma wojny,
że wojna jest jak płatność za nadgodziny.

 

Więc, fi dwanaście za dużo, jak szyjka małpki
Małpek litr dwanaście
za dużo
więc za dużo,
dużo za dużo
za dużo na głowę litr, za ciężko, za dużo
no i pewnie przyjdzie wiosna
ale w mojej garsonierze okropny zaduch,
płacę czynsz, płoną zdjęcia, pakuję walizki,
węgiel czołga się po dywanie,
zcieram wzrost dzieci z listwy
i Wańka-wstańka minus trzy.

 

Nazywam się Jan.
Wołają na mnie "Rosomak",
mam czas przebiegu minus trzy,
głowa nie wylezie na błoniach, żebym nie dostrzegł.
Na czarnych bagnach szczerzę kły.
Mam czterdzieści sześć lat minus pięć lat,
walki o córkę
minus dwadzieścia lat związku
minus dwadzieścia lat bycia wańskim młodzieńcem.
 

Nazywam się Wania.
Nie ma nic w środku,
nie ma nic w środku,
wstać jak nie ma.
Co wstać znaczy
jak nie ma Janka?
Jestem Janek, pamiętam to.

 

Edytowane 9 Stycznia przez chlopiec
zmiany, dostrojenie. (wyświetl historię edycji)