DROGI

[Polman]

O równoległe drogi bez końca,

po których idziemy osobno

zapatrzeni w niepisane prawa

strzegące naszej samotności.

 

Szukamy tych najlepszych,

po których coraz prędzej

pędzimy na przydrożne złomowiska.

 

Pozostawiamy nasze nazwiska

wyryte w kamiennych tablicach,

raniących roześmiane oczy.

 

A świat nam zapłaci szczodry

jedną jesienną

kartką z kalendarza.

[duszka]

@Polman Przejmujący swoją "surowością" wiersz... Tak, zbyt często chodzimy po ziemi samotni - "równoległymi" drogami i dopiero po smierci, pogrzebani w niej zostajemy zjednoczeni, ale już niezauważalnie dla świata... To dla mnie nowe, niezwykłe spojrzenie na nasz los i nowe odczuwanie dzisiejszego dnia. Pozdrawiam.

[Polman]

@duszka, @Tectosmith  ;-)

 

Ten wiersz jest częścią większego tekstu:

 

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... Polman.... delikatna sugestia... żeby ten wers tak.... a świat szczodry nam zapłaci

Reszty nie ruszam, bo można sobie podumać...

Pozdrawiam.

Edytowane 1 Listopada 2023 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@Polman

Czasem trudni się spotkać.

Bywa życia nie starczy.