W szufladzie

[Lidia Maria Concertina]

Czas - spotyka mnie, czy mija obojętnym 'obok'?

Do szuflady upycham - dobre dni i pary nieparzystych skarpetek, ale ja, zawsze do pary, ... nie pasuję.

Musi być po mojemu, nawet Bóg ma być mój i idealny w każdym calu. 
Teraz dopraszam się o wiersz. 

Wieczory stają się lekkie od mgły, jednak ciemność napada na ranek ...
Zbrodnia w biały dzień!

Kolekcjonuję zegarki po okazyjnych cenach, skórzane portfele i inne irracjonalne przedmioty - może dlatego, że mój czas przenosi się w natrętne ekwilibrium drugiej połowy ... końca.
I ani czasu, ani pieniędzy mieć nie umiem ...
Stąd ta kolekcja.
Nikomu nie dam!

...  Dźwięków, które satynowe zazdroski zamieniają w struny śnieżnej harfy, wschodów słońca, które wschodziły we mnie, uczt, które syciły nienasyconym głodem... 

Zegar słoneczny z kukułką - mój budzik. 

Lećmy! W wiosenne świty! W bez! W bezsenność! Na nieboskłonie - marzenia ...
Każdy na coś czeka.
I każdy kiedyś przestał.

Samotny bieg rzeki - pytam: "Czemu stoisz?"
Cisza.
Wypadam z rytmu.
Topię się w Marsach i innych kosmosach. Odkrywam nowy pierwiastek. To boskość.
... Zawoalowana ciasną siatką grzechu.

Mądrość to - nieustępliwa prostytutka. 
Czasami trzeba jej płacić, czasami da winietę.
Oprowadzić cię po tym mieście?
To miasto to koniec, początek, diabeł w raju, to my, to oni, to "nigdy" ...

Nie. 

...  Zaczekają.
 

 

[Corleone 11]

@Lidia Maria Concertina

   Ciekawie. Nawet ... Bardzo

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. 

   Serdeczne pozdrowienia.