Zgłoś

Tyle wspomnień przed nami, przed życiem całym, A ja w sercu mam gwar — niewypowiedziany żal mały. Bez pośpiechu, z pulsującą szyją na wietrze, Oddycham powoli, choć wciąż to nie lepsze.   Jak oddychać mam, gdy drży każda rana, Skoro dopiero niedawno rytm swój złapałam?   Czas mi płynie w dłoniach jak woda po skale, Wciąż uczę się tracić i ufać — niedbale. Pod powieką mam blask, co zgasł gdzieś nad ranem, Ale w ciszy go szukam, krokiem niepewnym, stłumianym.   Więc gdy znowu świat krzyczy, ja milknę na chwilę, By poczuć, jak serce bije subtile. Bo choć w środku wciąż burza i pył po wichurze, To w rytmie tym nowym ja staję się — w naturze.

@Migrena idealnie:)

Skraca Dzień Nocny Mróz Ćma i Mrok    

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@violetta   ale niechętnie.   jadę na wołowinie, tuńczyku, łososiu, śledziu, jajkach, migdałach, serach kozich i chlebie orkiszowym.    

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Gosława Dziękuję Ci szczerze. Są tutaj dwie osoby, które pomimo moich próśb nie okazały szacunku i prowokowały mnie używając tego zdrobnienia. NIe mówię, że to jest obraźliwe, lecz raczej nie na miejscu, zwłaszcza, gdy daje się znać komuś, aby tego nie robić i musiałem te dwie osoby po prostu wpisać na listę ignorowanych. Respekt to jest coś co szanuje. :)