Wiersz

[Becia]

Okrutny losie czym że ja zawinił 

że moje życie takim złym uczynił

,powalone mosty same kręte drogi 

przed moim życie same duże progi 

Zabierasz mi nadzieje w którą wierzę skrycie 

a ja,a ja przecież kocham moje male życie 

Dajesz mi w zamian wiele bolu i cierpienia 

i kolejne miesiące ciężkiego leczenia 

Wiele juz zniosłem ,i znieść jeszcze muszę 

do kolejnej walki po raz kolejny wyruszę

Choć nie mam juz siły ty okrutny losie 

to jestem wstanie wytrzymać w tym moim chaosie 

Nie poddam się łatwo bo żyć mam dla kogo 

 moja rodzina bo oprócz nich tam, nie mam nikogo 

Mama i tata nade mną czuwają

i razem z siostrą wciąż mnie przytulają

Kiedy sie rodziłem nazwali mnie cudem 

a teraz każdy oddech przychodzi z wielkim trudem 

Nie chce umierać ,bo jeszcze nie ta pora 

i codziennie czekam na dobre wieści od mojego doktora 

Mam nadzieje że kiedyś dobre słowo usłyszę

bo jakże żyć z tym rakiem kiedy moje życie sie tak kołysze ...