W tańcu

[Ewelina]

odważnie w tańcu poczynasz sobie

i trawisz ciało

co parzy jak ogień 

i tylko patrzę przykładnie 

na ciebie -

żebyś nie myślał

żebyś nie wierzył

że wszystko co widzisz

od dawna jest twoje

 

 

[Rafael Marius]

@Ewelina

Każdy jest wolny.

Niewolnictwo już dawno zostało zniesione.

Nie można do kogoś należeć, choć może niektórym tak się zdawać.

Ale to, rzecz jasna, moje subiektywne zdanie.

Wiem, że wiele osób się nie zgodzi.

[Ewelina]

@Rafael Marius zgadzam się z Tobą. Mam takie samo podejście.

Nie mam potrzeby bycia zawłaszczoną i sama także nie zawłaszczam. Szanuję wolność drugiego człowieka.

[Tectosmith]

@Ewelina ładny obraz opisałaś. Przyszło mi na myśl, że jest jeszcze tak wiele czego nie widać i ciekaw jestem czy to także należy do niego, bo to chyba wiersz o nim i o Peelce.

Pozdrawiam serdecznie :-)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Otóż to właśnie.

Bardziej fachowo to wyraziłaś.

 

Choć muszę przyznać, że ja w temacie wolności naszej i waszej, to na zupełnie skrajnej pozycji się utrzymuję, co też nie do końca jest wskazane, gdyż jak powszechnie wiadomo, powinno oświetlać nasze ścieżki, zamiłowanie do równowagi.

 

 

Edytowane 6 Października 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Tectosmith cóż, wiele niewiele...:) Wiersz jest przekorny. 

A taniec uwielbiam. 

Pozdrawiam ciepło :)

[violetta]

Twój taniec może go podnieca:)

[Ewelina]

@Rafael Marius fakt, równowaga jest zdrowa. A wolność człowieka powinna się kończyć tam, gdzie miałaby się zaczyna krzywda. 

@violetta a być może. Nigdy o tym w ten sposób nie myślałam. 

Całe życie się człowiek uczy :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tyle, że ta linia krzywdy przebiega u różnych osób w innych miejscach.

 

Taki przykład.

Moja babcia po kryjomu czytała zarówno mój tajny pamiętnik, jak i mojej mamy ściśle tajny, gdy byliśmy mali.

Mama do dziś jej to pamięta jako wielką krzywdę, natomiast dla mnie to było miłe, że się zainteresowała.

Fakt faktem, że naśmiewała trochę z treści, gdy już się wszystko wydało, ale ja nigdy nie miałem z tym problemu, że się ktoś ze mnie śmieje.

 

Zresztą nawet specjalnie pisałem pod babcię, żeby było wesoło.

I tak bawiliśmy się kotka i myszkę.

Zawsze lubiłem mieć publiczność.

 

 

Edytowane 6 Października 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Rafael Marius Ty lubiłeś mieć widownię a Twoja mama nie. 

Krzywda to krzywa a poczucie krzywy należy do osoby krzywdzonej i do nikogo innego nigdy należeć nie będzie. A to, że ludzi krzywdą różne rzeczy to już odrębna historia :)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale patrząc z punktu widzenia wolności to sytuacja jest niejasna,

Skąd babcia mogła wiedzieć, że mama się o to obrazi. Ona nie miała złych intencji. Była tylko ciekawa i tyle. Nie zamierzała nas kontrolować. Zakaz czytania był dla niej ograniczeniem wolności.

 

Gdyby babci zabronić czytania tajnych pamiętników bardzo by cierpiała z powodu niezaspokojonej ciekawości. Ona musiała wszystko wiedzieć o całej bliskiej rodzinie do końca życia. Nawet, gdy byliśmy dorośli.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Rafael MariusMoja babcia że strony mamy pochodziła z wielodzietnej rodziny na początku XX wieku, jako że, czasy na wsi były bardzo ciężkie, jej rodziców nie było stać na to, aby wszystkie dzieci posłać do szkoły, która była oddalona wiele kilometrów od miejsca, gdzie mieszkali. Niestety, babcia moja poznała tylko ciężką pracę na roli bez możliwości nauczenia się pisania i czytania. Pamiętam, jak babcia uwielbiała, gdy czytałem jej różnie książki.

Przeskakując trochę w czasie, czytałem książki i poezję również mojej ukochanej Matuli, która pod koniec swojego życia, utraciła wzrok, którego przyczyną był rak, najpierw usunięto jej pierś, a potem przeniósł się na głowę i był przyczyną utraty wzroku i przedwczesnej śmierci. 

Dziękuję Rafaelu za obudzenie tych wspomnień we mnie, a Tobie Ewelino za wiersz. Z pozdrowieniami!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[staszeko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A jak poczynać w tańcu: nieśmiało lub wręcz tchórzliwie?

 

Taniec to jedyny sposób, aby być blisko siebie, nie tracąc wolności, nie robiąc niczego, czego można by później żałować.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Ewelina]

@Rafael Marius każdy jest inny. Dla mnie czytanie cudzych pamiętników wbrew woli autora jest niedopuszczalne, nawet jeśli intencje nie są złe. Są wyjątkowe sytuacje, w których dopuszczam taka możliwość ale to ekstremalne przypadki, np. gdy chodzi o ratowanie życia bądź zdrowia. 

Dla mnie szanowanie granic drugiego człowieka jest sprawą oczywistą i żadna moja ciekawość i ewentualne "cierpienie" z jej niezaspokojonia nie byłoby powodem czytania cudzych pamiętników. 

No tak już mam i to raczej silniejsze ode mnie :)

[Ewelina]

@staszeko pytanie bardzo dobre! Nigdy się nad tym nie zastanawiałam...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A definicja tańca piękna i trafna :) 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo mi miło.

 

Z tego wynika, że miałeś zupełnie inną rodzinę.
Moja babcia posiadała maturę i uwielbiała czytać do końca życia. Wypożyczała sobie książki z biblioteki.

 

Pracowała też przez kilka lat w księgarni. Dla przyjemności. Nie musiała tego robić byli bogaci. W pewnych okresach życia nawet ponad miarę, moim zdaniem.
Miała też ogromny temperament, energię i naturę wesołego łobuziaka. Dożyła 92 lat w dobrym zdrowiu.

Zmarła na zawał, bo zamiast leżeć w szpitalu, to łaziła po mieście, gdyż uważała, że nic jej nie będzie. Czasem zbyt duża witalność może zaszkodzić.

 

Ja też muszę z tym uważać, bo jestem taki jak ona z tą różnicą, że u mnie duch ochoczy, ale ciało słabe.
Pod tym względem pasowaliśmy, wtedy gdy żyła i mieszkaliśmy razem, idealnie.

 

 

 

Ja też bym nie czytał. Tu jesteśmy podobni. Każdy ma prawo mieć swoje tajemnice.

 

Z drugiej strony też jestem w stanie zrozumieć kogoś, kto chciałby wbrew mojej woli poznać  skrywane przeze mnie tajemnice.
Jeśli to jest osoba bliska, do której mam zaufanie to nic złego się nie stanie. Pewnie nawet będę zadowolony, że się wydało i już wszystko wie. Nie lubię mieć sekretów. W otwarte karty gra się najcudniej.

 

 

 

Edytowane 7 Października 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Rafael Marius Podejść jest bardzo wiele :) Są i tacy dla których tajemnica i możliwości jej stopniowego odkrywania i byle nie za szybko, jest najcudowniejszym doświadczeniem. 

Poznawać wielobarwność ludzkich oczekiwań jest arcyciekawe :)

Edytowane 7 Października 2023 przez Ewelina (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Owszem i to całkiem sporo jest takich. Szczególnie w artystycznych kręgach dużo się  spotyka miłośników niespiesznego podnoszenia kurtyny.

 

Ja rozumiem to ślimacze podejście do tematu, a nawet znam z autopsji, bo jedna z moich partnerek, była tych co nie lubią wystawiać różków ze skorupki zbyt szybko.

 

Osobiście preferuję antylopie tempo, by jak najszybciej wpaść w paszczę lwa i doświadczyć wszystkich rozkoszy płynących z otwartości na drugiego.

Jednak jestem również elastyczny, jak gałązka wierzby i potrafię się dostosować do różnych powiewów wiatru. A te jak wiadomo mają swoje kaprysy.

 

 

Edytowane 7 Października 2023 przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)

[Ewelina]

@Rafael Marius pięknie to wszystko ująłeś! Wybornie wręcz :)

Zwłaszcza antylopie tempo mnie porywa, to znaczy to porównanie. 

Każde podejście ma mocne i słabe strony, jak to w życiu bywa. 

 

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To się cieszę, że się spodobało.

 

Co do zasady też tak uważam, choć w tym przypadku mam jednak wyraźne preferencje, co u mnie wcale takie częste nie jest.