Lustrzana postać

[Wiktoria Hieacynt]

Żebyś tylko mogła być spokojem,
tęczą - po prostu;
Gdyby to była książka magiczna, zapewne
wyrosłaby przed oczami Twoimi jakaś
jasna, baśniowa postać...

Trzy krzesła przy jednym stole;
jeden kawałek chleba, dla dwóch osób ...

Stoję na przeciw bliskiego człowieka;
Bliskiego w oddali różnych, szarych przeżyć,
ciemnych wspomnień, łez...

Mogę przecież wypowiedzieć słowa niedbale.
Mogę krzyczeć prosto do ucha
coś, co i tak znasz doskonale...
mogę położyć dłoń na Twym kruchym ramieniu,
kładę… niedługo, spadać będą gwiazdy z nieba.

[Gość]

Wiktorio wiersz do mnie wtrafil byc moze dlatego że czuje to co napisalas...3 strofa mój wzrok najbardziej przykuła...pozdr.