Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Starzec

Triengel
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Triengel

Triengel

Opublikowano
Opublikowano

Przeżyłem wojny nieustające
Miliardy zabitych niewinnych dusz
Na własne oczy widziałem
Od wieków ten koszmar przeżywam
Ciągle na nowo i tak w kółko
Mam tego już dosyć
Wiele doświadczyłem
Pora na wieczny odpoczynek
Los robi mi na złość
Liczby przybywają
A ja wciąż żyję
Czuję się dobrze
Ileż mam znieść cierpień
Te wszystkie krzyki
Płacze i jęki
Słyszę je codziennie bardzo wyraźnie
Niespełna zmysłów od dawna jestem
Życie jest przerażające
Ludzie są okropni
Świat się nie zmieni
Wiem co mówię
Zawsze wiedziałem
Marzenie mam tylko jedno
Odejść w spokoju
Ujrzeć światełko
Które uwolni mnie
Od tych bolesnych wspomnień
Chciałbym nareszcie
Być szczęśliwy...

1
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

@Triengel Pośród i obok tych koszmarów istnieją jednak nadal te śwatełka - znaki miłości i dobra... Może dlatego życie się tak przedłuża, żeby je dostrzec i dodać do nich własne. "Bolesny", szczery wiersz. Znam to uczucie, ale uczę się odbierać mu moc. Serdecznie pozdrawiam :)

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Razem

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis ładne starocie:)
    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @KOBIETA   dziękuję Dominiko :)   serdeczności :)    
    • viola arvensis
      Człowiek

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena  Wiersz jest przemyślany, głęboki i dopracowany w kazdym calu.  Czlowiek pokazany jako istota z pozoru słaba i ułomna, a jednak wywyższona przez Stwórcę na wszystkie sposoby. Człowiek - istota zdezorientowana, bo zraniona miłością odwieczną/ idealną - bożą, której jeszcze w tym życiu doścignąć nie jest w stanie lecz w głębi Ją czuje, Jej szuka i Jej pragnie. Fragment o wolności- wspaniały. Czysta prawda ubrana w poezję- porusza każdą emocję. Gratuluję !      * jesli ten tekst nie porusza w kimś emocji, śmiem twierdzić,  że ten ktoś powinien poszukać zakalca w samym sobie.   Pozdro.  
    • Ewelina
      Na zawsze

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @Tectosmith tak właśnie chciałam wyrazić tę trudność życia z podszeptami serca a z drugiej strony z nakazami rozsądku. Walka jednego z drugim może wyczerpać i bynajmniej nie jest to banalna sprawa. Starałam się w tym wierszu także nie być banalna. Nie wiem czy mi się udało, ale próbowałam:)  Dziękuję serdecznie i pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Migrena
      Człowiek

      Przez Migrena · Opublikowano

      @beta_b   zaintrygowała mnie Twoja odwaga, by pod wierszem metafizycznym prowadzić rozważania kulinarne o… drożdżówkach. to dość osobliwy kontrapunkt, ale rozumiem : każdy czyta tyle, ile sam w tekście potrafi zobaczyć.   nie wymagam więc więcej, niż Twoja percepcja jest w stanie unieść.   jeśli kiedyś zechcesz wejść poziom wyżej  z przyjemnością wyjaśnię sensy, które umknęły. na razie jednak gratuluję konsekwencji. niewielu potrafi tak pewnie dreptać po powierzchni, mając ocean tuż pod stopami.     @huzarc   dzięki wielkie.   komentarz tradycyjnie głęboki.        

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...