Narodziny

[Elephant]

Czymże jest słowo jeśli można je przeszczepić,

zamienić w bezsensowne szwy.

Pod skalpem wróżącym nadzieją,

badać senną wiarygodność

od chrztu.

Nacięty według słów,

zaszyty ukradkiem w całości

z części złożony na pół,

posmarowany w bólu byle nie ból.

 

Dezynfekcja w zabiegu do starości,

nie pyta nikogo.

Przeterminowana skórka nad wyraz,

ociepla Arktykę zamiast chłodzić,

nieśmiało zaznacza czas narodzin.

Kiedy brodzisz a nie pływasz,

grodząc we własnej grodzi,

przymusowo uderzasz w żart

dla szkody przyszłych pokoleń.

Nie twoja to wola.

 

Powódź niepowodzeniem grozi,

lejem upartym w czasie,

w bieżącym strumieniu nadziei

zmoczonej chęcią wymazań.

Kiedy ranek jest na cześć,

zalewa gładko w promieniach wschodu,

bez szkody buduje więź,

napinając w bezkresie schody

ułożone w prostej barierze,

w czasie stresu już schodzisz...