Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

spełniony petent już nic nie musi 

to jakieś czary a może sen

on będzie musiał i coś go ruszy

niebieski kwiatek już o tym wie

 

nowe wytyczne w sprawie nawozów

ważna produkcja a także tlen

i podkreślanie kwiat jest swobodny

bo przeciwników w wazonie pęk

:)

 

Opublikowano (edytowane)

@Jacek_Suchowicz

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla większości ludzi to faktycznie sen, choć ja w urzędzie bywam raz na dziesięć lat po wymianę dowodu i tyle. Dawniej były książeczkowe raz na całe życie i komu to przeszkadzało.

 

Bardziej to chyba tylko niektórzy bezdomni Ci nawet dowodów nie mają, ale żyje im się tak sobie. Dużą cenę płacą za wolność.

 

A owszem nowych wytycznych nie brakuje, by ukraść ludziom czas i godność.

Chętnych na różnorakie zasiłki też.

 

Choć wciąż jest jeszcze na świecie kilkanaście milionów ludzi, prowadzących koczowniczy tryb życia, którzy żadnego urzędnika nigdy nie zobaczą.

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niestety cyfryzacja postępuje i o wielu sprawach decydują nie urzędnicy tak jak kiedyś było tylko bezduszne algorytmy, które są napisane do typowych spraw, a gdy ktoś ma bardziej złożoną to tylko sąd pozostaje, a te z kolei są opieszałe i można umrzeć zanim coś rozstrzygną.

 

Tak rosną u każdego i niejedna już rewolucja miała je za symbol.

Choćby ta dzieci kwiatów z lat 60tych, która zakończyła wojnę w Wietnamie.

 

Dziękuję za serduszko i wizytę.

Opublikowano

Biurokracja jest fajna jak te kwiaty, jak dobrze płaca za godzinę:) mam bratanka, który jest doradcą podatkowym, za dwa tygodnie będzie radcą prawnym, za godzinę pracy ma 500-600 zł netto. Pracuje nawet w nocy, trochę z nim współpracuję i pomagam, jeżeli są jakieś sprawy księgowe, do północy siedzimy online:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Właśnie dlatego jest nie fajna, że jednemu płacą 500 zł, a drugiemu 20 zł.

I właśnie dlatego prędzej, czy później rewolucja jest nieuchronna, bo ta jak wiadomo  karmi się nierównościami społecznymi.

 

Zresztą, gdyby te przepisy nie były takie skomplikowane to by tyle nie płacili.

Każdy by poradził sobie sam. Nawet prosty niewykształcony człowiek, byleby umiał liczyć.

 

Dziękuję za serduszko i szczery komentarz.

Opublikowano

@Rafael Marius nauka to potęgi klucz, nic więcej, w głowie się rodzi rozwój:) gdy praktykuję coś, uczę się tego:) nie ma nic wspólnego z równością. Mam znajomego, który w wieku 48 lat zaczął się uczyć jako tester oprogramowania, teraz jest już programistą po dwóch latach nauki w pracy. Zatrudnił się na najniższą krajową, pierwsze trzy miesiące miał bezpłatna pracę, tyrał za darmo, zadawał mnóstwo pytań, dopiero po dwóch latach, gdy wszedł projekt, klient mu dał pracę za spore pieniądze.:)

Opublikowano

Witam - ciekawie dziś piszesz - wyraźnie  widać to i tamto - 

                                                                                                       Pozdr.

                                                            

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale nie każda nauka prowadzi do dużych pieniędzy.

Dajmy na to taki historyk może się zatrudnić w szkole i za wiele nie zarobi.

Rolnikom na kilkunastu hektarach też się nie przelewa, a bez nich nie byłoby co jeść.

 

Ale ten wiersz nie o tym, tylko o postępującej cyfryzacji, która znacznie ogranicza kompetencje urzędników w związku z tym system staje się coraz bardziej nieludzki.

 

W PRLu jak się szło do urzędu to przecież nie pustymi rękami i w drodze porozumienie stron można było nawet całkiem sprawnie i szybko prawie wszystko załatwić z korzyścią obopólną.

A teraz nie można, bo system nie przyjmuje, a dobra wola urzędnika już nic nie znaczy.

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sumarycznie nie ginie, ale w indywidualnych przypadkach to jak najbardziej.

Jedni mają tysiące, a dzisiaj słyszałem jak jedna kobieta z Zimbabwe mówiła, że wystarczy 20 centów dziennie by jedno dziecko z tego kraju nie głodowało i nikt im tego nawet nie daje.

Zatem kiedyś zrobią rewolucję i przyjdą do nas po swoje, co zresztą już się powoli dzieje.

 

Dlatego ja apeluję o duchową rewolucję, by nie było tej krwawej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak Afryka to bardzo bogaty kontynent i mogłoby tym ludziom żyć się znacznie lepiej niestety nie potrafią zrobić rewolucji i wyrzucić tych Wagnerowców precz.

 

Ale wierzę, że kiedyś im się uda.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A owszem i oby takich przybywało, choć póki co to raczej klientela urzędów się powiększa ostatnio zasilona przybyszami ze wschodu, którym też się należy.

 

To uzależnienia ludzi od państwa czyni z nich niewolników, którzy bez wsparcia nie są w stanie samodzielnie funkcjonować.

Takie warunki już w przeszłości były i doprowadziły system do upadku.

Choćby nawet ten ostatni z 1989 roku.

 

Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

 

 

 

Edytowane przez Rafael Marius (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Rafael Marius Ja z kolei, czego nie mam jak sprawdzić niestety, a kulawy jestem z historii, zaczynam dostrzegać, że z systemami najróżniejszymi jest od bardzo dawna nie najlepiej, no od całych wieków. I w sumie dlaczego z obecnym miałoby być nagle dobrze? A jeśli ten upadnie to zaraz będzie następny i on również z czasem zrobi się niewydolny. Systemy systemami, a życie i tak pisze swoje scenariusze...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Można powiedzieć, że systemy się starzeją i umierają śmiercią naturalną lub w czasie wypadków. Jest to nienaturalna forma funkcjonowania ludzkości. Obecna w jej historii od niedawna. Narzucona siłą przez władców.

 

Zgodne z naturą są tylko małe grupy nie przekraczające 30 osób, gdzie wszyscy się znają i mają do siebie zaufanie. Wadą tego rozwiązania są wojny między poszczególnymi grupami o zasoby.

Jednak taka struktura społeczna jest najtrwalsza i może funkcjonować setki tysięcy lat. I tak właśnie było i moim zdaniem prędzej, czy później znów będzie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 zgadzam się

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dla mnie jest niestety — albo i stety —azylem. Tylko w niej potrafię pisać.
    • @[email protected] Bardzo dziękuję!    Niech siądzie i spisze me słowa bez zwłoki, zanim strach mnie przegoni w cień samotny, głęboki. :))  Pozdrawiam. :))) @MIROSŁAW C. Bardzo dziękuję!    A jednak to właśnie z tych chwil składa się nasza wieczność. Może właśnie dlatego warto je przeżywać, a nie oceniać.   Pozdrawiam. :)))
    • @Tectosmith z kostką lodu i po fraszki to nie, śnieżki lepsze:)
    • Jak dzisiaj powinniśmy żyć? Gdzie żyć? Czy w dzisiejszych czasach nie lepiej byłoby żyć w wielkich Acropolis — nowoczesnych, samowystarczalnych miastach, zamiast na siłę zmieniać dzikie zakątki kraju w betonowe aglomeracje? Może warto pozostawić niektóre miejsca takimi, jakie są. Może nie trzeba ich ulepszać, oswajać, ujarzmiać. Spójrzmy na przykład Morskiego Oka. Czy naprawdę muszą tam pielgrzymować turyści w klapkach, nieprzygotowani do pieszych wędrówek? Symbolicznym obrazem tego zjawiska stała się turystka idąca nad Morskie Oko owinięta w kołdrę, bo było jej zimno. Czy taki turysta zasługuje na to, by podziwiać piękne krajobrazy? Może lepiej, by został w hotelu na obrzeżach miasta — tam, gdzie znajdzie komfort, alkohol i leniwy spokój. Może w naszych czasach powinniśmy na nowo przyjrzeć się wszystkiemu, co nazywamy postępem. Po co odbierać ludziom ambitnym przyjemność z podróżowania, eksplorowania, doświadczania prawdziwej natury? Po co wszędzie kłaść asfalt, betonować ścieżki, niszczyć wszystko bezpowrotnie — pod przykrywką rozwoju i „dobra wspólnego”? Z każdej strony słyszymy, że to dla naszych dzieci, że powstaną nowe miejsca pracy, że będzie „lepiej”. A tymczasem — wycinamy drzewa, grodzimy, asfaltujemy. W imię postępu tworzymy betonową pustynię, w której trudno już znaleźć prawdziwy kontakt z naturą. „Bo przecież dzięki nowej drodze dojedziesz tam w dziesięć minut” — mówią. Ale czy naprawdę o to chodzi? Czy warto poświęcać ciszę lasu dla kilku zaoszczędzonych minut? Wycina się drzewa, by zbudować chodnik. Wycina się kolejne, by poszerzyć drogę do trzech pasów — żeby wszystkim było „łatwiej”. A tym samym odbiera się sens tym, którzy chcą dotrzeć tam dla drogi samej w sobie, dla doświadczenia wędrówki, nie dla selfie na końcu trasy. Dziś przecież możemy podróżować terenowo, samochodami 4x4, po wertepach i bezdrożach — nie niszcząc przy tym przyrody. Wystarczy spojrzeć na Australię, gdzie w centralnej części kraju nie ma utwardzonych dróg, a życie toczy się w rytmie pustyni i szutru. Może właśnie tak powinniśmy postępować — zostawiać dzikie miejsca dzikimi, tam, gdzie to jeszcze możliwe. Tworzymy parki narodowe, do których ludziom wstęp jest wzbroniony, a jednocześnie betonujemy to, co mogłoby być miejscem prawdziwego kontaktu człowieka z naturą. Gdzie w tym wszystkim jest człowiek? Ten, który potrafi docenić piękno, który potrafi się przygotować, który wie, jak się zachować? Ci, którzy uprawiają overlanding, wiedzą, czym jest odpowiedzialna podróż. Są samowystarczalni, zostawiają po sobie porządek, szanują miejsca, które odwiedzają. To nie przypadkowi turyści, którzy przyjeżdżają się napić i „przy okazji coś zobaczyć” — o ile tylko ktoś ich tam zawiezie, najlepiej prosto z restauracji. Dla ludzi świadomych, przygotowanych do pieszej wędrówki lub podróży terenowym autem, brakuje przestrzeni. Brakuje miejsc, zasad, kierunku. Nie ma nic.  
    • @Leszczym Masz rację - od tych, które widzą samotność jako wybór, po te pokazujące ją jako skutek okoliczności, choć czasem samotność przychodzi mimo naszej woli - przez okoliczności życiowe, stratę bliskich czy izolację. Nie zawsze jest wyborem. Często jednak to, jak przeżywamy samotność, zależy od naszego wewnętrznego nastawienia. Można być samemu i czuć się spełnionym, albo być wśród ludzi i odczuwać pustkę. I dobrze, że są różne koncepcje - to pokazuje, jak złożone jest ludzkie doświadczenie
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...