Z rewizytą

[Lidia Maria Concertina]

Modlitwa huczy halnym - góra do Mahometa. 
Odwracam się do siebie plecami. 
Boga zamawiam przez internet. 
Ma być błyskotliwy, błyszczący i mieniący no i musi mnie w końcu chronić ... 

Przed sobą. 

Ludzie to wyblakłe kartki papieru - rozdarte, pożółkłe czy zatłuszczone, ale w większości bez treści. 
I nie chce się ich czytać po raz kolejny.
Dlatego żyję tak, jak żyję. 
Nie mam nic do od-dania "lokalnej społeczności" oprócz wzajemnego niesmaku i braku apetytu na dokładkę. 

Ten mój Bóg na topornej szyji wysadzany diamentem, a jednak drogę przebiegają koty o ludzkich kształtach, wieczorami tuszuję rzęsy przeglądając się w szklanej kuli - przeszłości. A kot wabi się Tarot. Złowróżbny?

Serce z lukru, serce z kamienia ...
Poświęcam dziś fundament samotni, w której poszukuję ludzi. 
Ściany.
Obrazy.
Cienie.
Wirujący promień słońca.
Lewitujący pasaż nieba.
Równonoc rozpada się na dwie asymetryczne połowy ...
Ale równe.

Śpię na podłodze - podczas snu z niej spadam. 
Jak wysoko!
Gnam na mechanicznym koniu, na obiad gotuję kasztany - w promieniach zachodzącego słońca... 
W pokoju, w ciasnej przestrzeni siebie wiem, że nie będę mieć domu ...

Ktoś właśnie zapukał. 

Piłat Poncjusz. 

 

[Rafael Marius]

@Lidia Maria Concertina

Takie smutne życie.

Prędzej, czy później się odmieni, przecież nic nie trwa wiecznie.