O zaufaniu

[tomass77]

Nie ma takiego zaufania wśród ludzi 

Jak kocha i ufa ci zwierzę

Choć miłość podobno 

Dla homo sapiens znamienna 

To ja w to po prostu nie wierzę

 

Dlatego wolę przyjaźń kota 

Nie kata

Psa, świnki morskiej, żółwia kamrata 

Bo jeśli zaufa ci zwierzę 

To zwierzyć mu możesz się z wszystkim

Bądź pewien 

Samochód przejedzie 

Nie zdradzi cię z niczym 

 

I nie dlatego 

Że mówić nie umie 

Zdziwiłbyś się jak potrafi szeptać 

Jak się przymilać

Pokazać dumę 

Lecz kochać nie potrafi 

Przestać 

 

I kiedy będziesz leżał już 

W trumnie 

I szafy będą przetrząsać 

Przyjdzie twój kot 

Zamiauczy smutnie

Jeden był pan

I przysięga 

[sam_i_swoi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taaa....podporządkowanie sobie natury, syndrom Bambiego i pogarda dla ludzi - super!

[tomass77]

@sam_i_swoi Jeżeli już to pogarda dla Ciebie. Twój komentarz jest potwierdzeniem tezy zawartej w wierszu. Dziękuję !

 

T.

[Rafael Marius]

@tomass77

Ładnie napisane.

Przywiązanie psów jest faktycznie ogromne.

[tomass77]

@Rafael Marius Dziękuję Rafael, dzisiaj czytałem o żeglarzu który zgubił się na oceanie i dryfował dwa miesiące razem ze swym psiakiem. Karmił go surowymi złowionym rybami. Zwierze się nie skarży nie wnosi reklamacji. Tylko ufa. Pomysł wiersza narodził się po tym jak wczoraj bezszelestnie wszedł do mojego domu kot sąsiadów którego znam od lat i o którym pisałem już wiersze. Niestety przegoniłem go wystraszony, nie poznałem po prostu, w pokoju by półmrok. Miałem straszne wyrzuty sumienia bo kot mi zaufał i został skarcony chociaż nieświadomie i tak powstał ten wierszyk.

 

Pozdrawiam serdecznie

 

T.