Niespokojne lato

[Sennek]

 

w otuleniu wyburzałych
traw idę boso
choć stopy krwawiące
na stosie słońc…

pod drzewem brak cienia
– anioł zapomniał
o niebiańskim parasolu

wracając do domu
można wyrzeźbić stracha
na wróble –
wśród złocistych kolb
dojrzałych krwią
horyzont ciemnieje…

i tylko trawy falują
gubiąc ślad nowego dnia

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[poezja.tanczy]

Żyć z naturą

Połączenie

Nie jest bzdurą

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jestem zachwycona tą zwrotką. Formą, wypowiedzią i działaniem przypomnia mi haiku. Odbieram to jako obraz martwego (spalonego, uschłego lub wykorzeninego) drzewa) - bo nie posiadającego korony, która daje cień... "Anioł" tez sugeruje przejście w "inny świat" , połączenie z nim. Pozdrawiam :)

[corival]

@Sennek Bardzo upalnie się zrobiło, gdy czytałam... burza wisi na horyzoncie Twoich słów, ale trawy żyją, mimo, że drzewo chyba już się jakoś poddało. Może wicher je wykorzenił... Pozdrawiam :)

[Sennek]

@poezja.tanczy Załączone zdjęcie było inspiracją, pozdrawiam Marcinie.

@duszka Spalone drzewo i krew na kolbach może być odniesieniem do wojny, choć nie musi :) dziękuję za koment.

@corival Miało być gorąco :) dziękuję i pozdrawiam.