Nocne rozważanie o tęsknocie

[minerva]

Tęsknię za natłokiem myśli

Co słodkie były jak miód

I nietrwałe jak garstka liści,

która rozniesie się na cały świat

Gdy wiatr zawieje.

 

Tęsknię za Twych ust dotykiem

na mej rozgrzanej skórze

powodujacym w sercu burzę.

 

Tęsknię za wplecionymi we włosy palcami,

które jakby znajdowały się tan miesiącami.

których miejsce było w ciemnych kosmykach.

 

Tęsknię za głosem nad uchem 

Szepczacym miłe słowa z rana, 

Kruche jak drogiej matki porcelana.

 

Tęsknię za biciem serca,

które miało być moje aż do ślubnego kobierca.

I aż do śmieci

Co tylko dziury na cmentarzach wierci.

 

Tęsknię za tym co niestworzone.

Bo to wymienione

Nie zostało potwierdzone.

 

Cóż... Moja miłość miała jednego jeńca.

Jednak on opuścił lata temu

I w oka mgnieniu

Pozbył się wspomnienia

I mojego imienia. 

 

Dlatego pozostało mi marzyć i tęsknić za nieznanym.

Chociaż tak kochanym.