Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiara


Rekomendowane odpowiedzi

Boso w milczących piaskach

oślepiony blaskiem tlenu

w podeszwach czuję się jak w potrzasku

stąpając i biorąc fatamorganę

za przyszłość

 

wyniosłości różaniec wylewa nadzieję

ośmiesza suchość pragnienia

bierze w zasadzie za talent

rozlicza w palcach i kreuje

stary i nowy testament

 

w głowie gaśnie utopiony zamęt

kulnięty przez kolejny strike

wypunktowane spalone kukły

zebrane w teatrze na naraz

by nie bać się snów

 

przesypujących nerwowo czas

w oczach przez piasek zamkniętych

koszmarem budzę akt

z naciskiem ziaren na ilość

w szkle bez wad.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...