Stróż

[maszcodasz]

Stół stoi; na nim leżą rzeczy w nieładzie już trzecią dobę. Powietrze gęste smrodliwe choć za oknem słonecznie; w środku półmrok. Światło próbuje przebić się przez grube zwały draperii na oknach. Cieniutką i migotliwą smużką kładzie się na licznych drobinkach kurzu. Zmierza od okna do … ciała; leżącego troszeczkę na sofie troszeczkę na podłodze. Ta ilość światła pozwala dostrzec, że ciało nie jest ludzkie.

Ciało nie musi być ludzkie; ani nie musi być martwe. A może to w ogóle nie jest ciało? Tylko miś, miś pluszowy. A pokój należy do Dziecka, które 3 dni temu wyjechało na wakacje; przed wyjazdem nie posprzątało w pokoju, choć było do tego nakłaniane przez rodziców. No tak, dlaczego tu jestem i na to patrzę a Ty czytając to patrzysz też? Dlatego, że Dziecko spotkało coś złego.

Jestem tu po to, by ogień życia nieprzerwanie płonął.