Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

raz i trzeci byle nie po raz drugi

Pan Ropuch
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Pan Ropuch

Pan Ropuch

Opublikowano
Opublikowano

strugasz na korze
wszechświata donos
miedzygalaktycznie
niejedostajnie - miotamy się

 

w miejscu sufitu - fundament
... rozbryzga farbą różaniec
- selfiecierniemukoronowanie
byle oszczędzić widoku dzieciom

 

o wsi spokojna 
o miasto wezbrane
słów z kapelusza
popłynął wianek

 

dziś zgiełk już gaśnie
by jutro z kurantem
zamienić się w nowy
widziałeś to , słyszałeś tamto

 

 

zabrakło czasu 
na poezję - amen

 

 

 

3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano

@Pan Ropuch  Odbieram Twój wiersz jako podzielony na dwie części - wypowiedzią i stylem... Przyznam, że pierwsza część (dwie pierwsze zwrotki) sprawia mi trudności w rozumieniu, chociaż działa, niepokoi moją pod- lub nie-świadomość. Druga część za to "otwiera się" i zachwyca zawartością, puentą i poezją :) Pozdrawiam.

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
sam_i_swoi

sam_i_swoi

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 Wiem o czymś, te razy to pewnie przeze mnie, to ja zwróciłem uwagę na dwuznaczność tego wyrazu, ale żeby od 'razu'  tak biczować. Podoba mi się wiersz ala modlitwa, ostrość wytonowała łagodność. Co jeszcze? pointa w swojej pretensjonalnej chłoście jest sama w sobie wymowna. Wiersz płynie wewnętrznym rymem- rytmem, chce się zrozumieć tę pretensję zrodzoną z bólu, bo jakże by inaczej? Nasuwa się myśl dezyderaty; w zgiełkliwym pomieszaniu życia zachowaj spokój ze swą duszą....

Pozdrawiam :)

Edytowane przez sam (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • any woll
      po

      Przez any woll · Opublikowano

      polskie jest to co w sercu, proste zawsze najpiękniejsze, czytam, że jesteś poliglotą i kumasz

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , dzięki i odpozdrawiam.
    • aff
      Do dziecka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Aha . Faktycznie, pewnie napisałam ten tekst dla samej siebie :) Nie ma tu Moniko żadnych szczególnych znawców, niektórzy tylko cierpią na znaczny przyrost ego. To amatorski portal, a poezja jest dla ludzi i nie ma większego komplementu już ten, że podoba się coś komuś, kto nikogo tu nazbyt jeszcze nie zna ani nie ma jakiejś rutyny i po prostu sobie czyta dla przyjemności.  Pozdrawiam
    • andreas
      Tokarz

      Przez andreas · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota Mam jeszcze jedno na ten temat przemyślątko. W czasach niewolnictwa właściciel niewolnika,nawet gdy nie miał dla niego aktualnie pracy, zapewniał mu dach nad głową i jedzenie. W dzisiejszym niewolnictwie pracy, pracodawca zwalnia pracownika i nie interesuje go czy biedak ma co jeść i gdzie mieszkać. Zdaje się, że pochwały naszej wspaniałej cywilizacji są ciut na wyrost. Pozdrawiam.
    • Agnieszka Charzyńska
      Rzeka

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Wśród nocy haftowanej mozaiką kolorów, Różem,  oranżem, żółcią – rzeczna toń migocze, Mnogość w niej błyszczy dziwna ażurowych wzorów Uplecionych z fotonów  przez piekielne moce.   Bujne wieńce, korony  i girlandy iskier, Złotolite diademy – na smukłych wież głowach, Zwiewne szale, zasłony – z jedwabi świetlistych, Wokół zamkowych  murów – poświata różowa.   I katedra w  płomienno pąsowym welonie W sukni  z blasków błękitnych, rudych, żółtych tkanej W jej objęciach – zbyt liczne losy przemienione   Tchnieniem piekła w garsteczkę kości rozsypanych. Rankiem niebo w pokutną chustę obłóczone Opłacze drobnym pyłem – warkocze i dłonie.
    • Sylwester_Lasota
      Tokarz

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Modern Times, to pod wieloma względami film genialny i proroczy. Myślę, że Charlie Chaplin prezentując pracę w fabryce, wyprzedził epokę o całe dziesięciolecia. A jeśli chodzi o to czy coś się zmieniło, to tak. Nawet powiedziałbym, że bardzo dużo. Specjaliści od zarządzania mają teraz takie narzędzia normowania czasu pracy, monitorowania i kontrlingu, o jakich się nawet Chaplinowi nie śniło. Niestety, wygląda na to, że człowiek w tym wszystkim schodzi na coraz dalszy plan, liczy się przedewszystkim ekonomoczna efektywność. Nawet takie dziedziny jak Bezpieczeństwo Pracy i Ergonomia służą przede wszystkim temu, żeby zabezpieczyć pracodawcę przed nieoczekiwanymi kosztami lub wyciśnąć jak najwięcej z pracowników. Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...