Omen śmierci

[minerva]

Uschnięta żółta róża

Jak pająka odnóża

Pędzi za mną w nocy

I przypomina o martwej już mocy

 

Dostałem ją od śmierci 

Co od dziecka mnie nęci

Miałem wtedy może 10 lat?

Powiedziała, że gdy umrze kwiat

Mam zacząć wyrywać kolce 

Pełne kwasu, ostre końce

Gdy ktoś mnie zrani.

 

Trzymałem ją przy życiu

Nie przeszkadzałem w byciu

Omenem przemijania 

Do świata duchów przenikania.

 

Lecz teraz wyrywam ostatni już kolec

Omijałem ludzi by marnie nie polec

Ale było to nieuniknione. 

 

Z posępną miną

Zakopią mnie pod gliną 

Teraz jednak oddech łapie 

Sam sobie kłamie

Że uda mi się uciec .