Na fali

[Quidem.art]

Taki dzień jak ten.

Żar spływa niczym Twoje włosy 

Kanionami poduch w nocy,

I, mimo południa, wciąż trwa ten sen.

Na wyspie spraw prostych

Zakwitają krwawniki i osty,

Cienie ryb wygrzewają się nad dnem.

Życie jednej chwili staje się tłem. 

 

Zmarszczona płynność wody

Faluje na firan oddechu

Szeleszczącym echem. 

Rtęciowy starzec z nieskończoną brodą, 

Liżąc stopy wierzbowym wiechom,

Bez pośpiechu 

Opowiada czas kamieniom młodym,

Jak to z liści powstają kłody. 

 

Opowieść niczym ziemia stara

Mieści pieśni ulotnych ludzi.

Ich nietrwałość nikogo nie nudzi,

Może oprócz nudnego zegara,

Bo do tego potrzebna jest wiara,

Że znów zacznie się zaraz.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.