Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Błyszcząca gwiazdka

Panna poranna i lampa wieczorna

Droga żeglarzy

Świadkowa kochanków

 

A ją trawi ogień

Kwas i trzęsienie

Płonie jej skóra

Skręca jej trzewia

 

Jak matka w połogu

Jak rolnik na polu

Spala się w wiór

By błysnąć nadzieją 

 

 

 

 

Opublikowano

Wdzięczny temat, obróbka natomiast dość słabawa ogólnikowo mówiąc, napiszę jaki mógłby być;

 

Jak gwiazda błyszcząca
Panna poranna latarnia

co żeglarzy prowadzi do domu
Strzegąc kochanków

Trawiona ogniem
Kwasem i trzęsieniem

Płonie jej płaszcz
Skręcają trzewia

Jak matka w połogu
Jak rolnik w polu
Wypala na wiór
By błysnąc nadzieją

***(na końcu świata
bo taki jest los)


*** z tym dopiskiem to żart, ale coś by się przydało na pointę:))

Opublikowano

@jaguar Plątasz się w zeznaniach, co próbujesz osiągnąć?
Po pierwsze dlaczego bronisz cudzego utworu?
Po drugie jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć to  w inny sposób, nie taki podły.
Po trzecie przeczytaj uważnie moje pierwsze zdanie zwracając uwagę na wyraz "mógłby" - czy to wyjaśnia wszystko?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nieładnie, przynosisz wstyd temu portalowi. Takie prowokacje dobre są na TicTka Człowiek z kulturą wie, że jak już bąknie jakąś uwagę to powinien uzasadnić z szacunku do drugiej osoby. Po za tym co umiejętności mają do wiersza?. Atakujesz komentującego, zapytałem po co ci to, naucz się, że grzeczność wymaga odpowiedzi na pytanie, a ty co robisz - sam sobie odpowiedz...

  • 4 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Tak jest. Człowiek jest dożywotnim więżniem samego siebie. Dziękuję Aniu.
    • @Annna2Napisałam w puencie, że szczęściem bywa też mozół - bo wierzę, że prawdziwa radość nie zawsze rodzi się z lekkości. Bywa owocem trudu, cierpliwości, a nawet bólu. To, co ma wartość, ma swoją cenę - i właśnie dlatego smakuje pełniej. Czasem największe szczęście kryje się w tym, że mimo wysiłku, mimo zmęczenia, możemy cieszyć się owocem własnych starań. Dziękuję za obecność :)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak, nie tylko tworzenia w sensie twórczym, ale także w życiu. Tego, co przychodzi niejako samo, łatwo - nie cenimy trwale - takie mam obserwacje i wnioski z życia.   
    • @Alicja_Wysocka Alu. Wyciągnąłem z Twojego wiersza wniosek, że trud i mozół tworzenia stanowią najprawdziwsze, choć niełatwe, szczęście. I ja w pełni się z tym zgadzam. Jakże by inaczej :)
    • Bóg pokarał świat Ewą i grzechem, bawiąc się żebrem Adama, utraconym rajem, owocem, wężem i drzewem, cały świat, został poważnie zmyślony. ich dzieci, dzieci, dzieci i (...) rodzice przyszłych pokoleń wciąż, tworzą się na nowo, nowi, zgoła innym sposobem. wszystkich łączy wola, w imię ojca i matki, bez amen, a z omenem, bez znaczenia, przeczytanym, ze spalonej kartki. do zobaczenia, do zobaczenia. płoną stosy, gaszone benzyną, cywilizacja, cywilizacja, cywil, z prawa, na lewo, za sprawą, kołysze się, w amoku, pijany debil. to wszystko było, zaplanowane, kara zmieniła się w nagrodę, nagroda szansą, szkoda tylko że, teraz, człowiek człowiekowi Bogiem.
    • @Alicja_Wysocka  szczęściem bywa też mozół, tak sobie pomyślałam o tym szczęściu. Przestań się martwić- bądź szczęśliwa- tak łatwo się mówi, to takie proste, a szczęście to też mozół
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...